Brzmienie Mapleshade... Podobnego nie znajdą Państwo nigdzie indziej na świecie. Czym się wyróżnia? Brutalną, wręcz porażającą prawdą naturalnego brzmienia. Dźwięki instrumentów brzmią zrazu niecodziennie. Uzupełnia je genialna wprost scena. Muzycy grają razem, patrzą sobie w oczy, gestykulują, podkreślają emocje gestami, minami, pozą ciała. Wzajemnie się motywują, dialogują. I to słychać w sposób wręcz namacalny. Bo ta właśnie realność lub realizm to kolejny element zaskoczenia od pierwszych sekund odsłuchu tych nagrań. Wszyscy Państwo poczują metafizyczne drgniecie organizmu. Całego, warz z nim i duszy. Bo nie są Państwo przygotowani na dźwięk tak NATURALNY. I idę o zakład... O zakład, ze po kilku sekundach poczują Państwo lekką dezorientację. Nie będą Państwo wiedzieli, co jest tu ważniejsze: brzmienie czy treść. Albo: treść ma znaczenie wtórne wobec takiego brzmienia! Jest też trzecia możliwość: cóż za treść! Ileż zyskuje muzyka dzięki TAKIEMU brzmieniu! Nawet najbardziej awangardowa Czyżby dowód na istnienie 'czystej formy'?! Put your preconceptions to the side, Yucca Flats is like no acoustic rock band you’ve heard. The Counting Crows or Dave Matthews are a reference point, but neither capture the Flat’s quirky eloquence. New York to the core, their perfectly-crafted songs have an enrapturing power that ranges from acid social commentary to just plain stomping fun. Lead singer, rhythm guitarist, and harp player Larry Sansone is armed with an affecting growl and perfect falsetto. Plucked or bowed, Scott Thornton rocks like no upright bassist you ever heard (even on trumpet). He locks like a boa with a smokin’ ex-metalhead guitarist and a powerhouse drummer—using his suitcase as a kick-drum. (#10552)