TELEGRAM: Najlepsza płyta Davida Lanza przygotowana przez wytwórnię Narada Jazz. Album składa się z dwóch krążków - pierwszy to utwory wykonane na fortepianie z towarzyszeniem orkiestry symfonicznej. Na drugiej zaś, David Lanz gra solo. Mistrzowska! Właśnie wtedy, gdy wydawało się, że ludzie z new age'owego raju Narada nie mogą przebić Wilderness Collection z lat 90. i Narada Nutcracker pod względem wydarzeń muzycznych, pojawił się prawdopodobnie najbardziej ambitny i wykwintny projekt instrumentalny roku od czołowej gwiazdy new age, melodyjnego, rytmicznego superpianisty Davida Lanza. Po tym, jak pokazał mistrzostwo w posługiwaniu się instrumentami klawiszowymi na topowym wydawnictwie gatunku z 1988 roku, Cristofori's Dream, Lanz wkroczył w nową dekadę zdeterminowany, by przebić nawet samego siebie... to, co osiągnął, to prawdziwy muzyczny cud – dynamiczny, dwupłytowy zestaw (w cenie jednego) zawierający te same inspirujące kompozycje wykonane jako solowe utwory fortepianowe, a następnie z monachijską IFS Philharmonic Orchestra. Podobnie jak i inspirowany The Symphony Sessions Davida Fostera, ten zbiór dzieł umacnia pozycję Lanza w new age, niezależnie od tego, czy podoba mu się ten tytuł, czy nie. W najlepszych momentach kolekcji Lanz walczy o pokój na świecie („Dancing on the Berlin Wall”, „The Crane”) i wykonuje cover klasycznego rocka „Nights in White Satin” zespołu Moody Blues, osiągając niemal orgazmiczny efekt na płycie orkiestrowej. Skyline Firedance to jedno z jego najlepszych dzieł, arcydzieło współczesnej muzyki. (AMG) (tłum. mech. AI)