Dziś bardzo trudo jest sobie wyobrazić, jak wielką popularnością cieszyła się ta mała orkiestra! Alfredo Campoli and His Salon Orchestra był gwiazdą "sceny, ekranu, radia i patefonu ". Przez długi czas ich siedzibą był Dorchester Hotel, z przepiękną salą taneczną, jakże często prezentowaną w ówczesnych filmach. W tej sali dokonano kilkuset nagrań różnych orkiestr i zespołów. Wspaniały skrzypek i dyrygent Alfredo Campoli urodził się w Rzymie 20 października 1906 roku. Jego ojciec uczył gry na skrzypcach, był też pierwszym skrzypkiem miejscowej orkiestry. Matka Campoli - Elvira Celi była znaną śpiewaczką operową. Wielokrotnie śpiewała razem z E.Caruso na scenie mediolańskiej La Scali. Kiedy otrzymała stały angaż do Covent Garden, przeniosła się do Londynu wraz z całą rodziną. Anglia zafascynowała ich. Postanowili osiedlić się tu na stałe. Alfredo Campoli, pilny uczeń swojego ojca, był cudownym dzieckiem. Koncertował od najmłodszych lat, zdobywając liczne nagrody i wyróżnienia. Jego poważny debiut miał miejsce w Wigmore Hall w 1923 roku. Rozpoczął wtedy intensywną współpracę z orkiestrami Melby i Butta. Był jednak na tyle ambitny i doskonale wykształcony, a zarazem człowiekiem o silnej osobowości, że postanowił założyć własny zespół, któremu od razu narzucił nowy styl gry, aranżacji a także nowe brzmienie. Osiedli w Dorchester Hotel, którego menedżer był człowiekm nieustannie poszukującycm nowych zjawisk na rynku muzycznym. Po drugiej wojnie światowej doszło do radykalnych zmian w świecie muzyki tanecznej i estradowej. Rozwój telewizji oraz postęp w technologii utrwalania dźwięku pozbawił wiele orkiestr i zespołów koncertujących na żywo szansy na utrzymanie się z tej formy muzykowania. Alfredo Campoli zdecydował się jednak przywrócić na światowe estrady. W 1945 roku wyruszył na wielkie światowe tournee. Jego sława przetrwała okres wojny. Wszędzie witany był entuzjastycznie. Publiczność tęskniła za lirycznym, słodkim brzmieniem jego orkiestry, w której oczywiście dominowały jego skrzypce. W 1953 dał niezapomniany koncert w Carnegie Hall, po czym dwukrotnie objechał Związek Radziecki, odnosząc kolejny wielki sukces. Z tego okresu pochodzi wiele nagrań Campoli. Jego repertuar jest szalenie rozległy: od przebojów muzyki klasycznej po hity lat pięćdziesiątych, a także najciekawsze utwory muzyki filmowej. Wielu krytyków skłania się do uznania orkiestry Campoli za najlepszą lekką orkiestrę wszechczasów, orkiestrę o najpiękniejszym brzmieniu.