Ta strona wykorzystuje mechanizm ciasteczek (cookies) do poprawnego działania. Więcej informacji na stronie Polityka Prywatności. Zamknij.

Logowanie

SCHUBERT, Josef Krips

Symphony No. 9 in C major / Symphony No. 4 in D Minor

Nagranie dostępne w formatach i na nośnikach:

Płyta CD, bezpośrednia kopia z kompuetra masteringowego, na Gold CD-R

HQCD (High Quality Compact Disc) Płyta do odtworzenia w każdym typie czytników CD i DVD

Studyjny plik FLAC o rozdzielczości 24bit 96khz

Elementy toru masteringowego

• Digital: Digital Audio Denmark AX24 Analog to Digital Converter
• Lynx AES16 used for digital I/O Antelope Audio Isochrone OCX Master Clock
• Weiss Saracon Sample Rate Conversion Software Weiss POW-r Dithering Software
• Analog: Studer 810 Reel to Reel with JRF Magnetics Custom Z Heads & Siltech wiring
• Aria tape head pre-amp by ATR Services
• Manley Tube Tape Pre-amps Modified by Fred Volz of Emotive Audio
• Cables: Purist Audio Design, Pure Note, Siltech
• Power Cords: Purist Audio Design, Essential Sound Products
• Vibration Control: Symposium Acoustics Rollerblocks,Ultra platforms, Svelte shelves
• Sonic Studio CD.1 Professional CD Burner using Mitsui Gold Archival CD's

***********************


Robert Witrak - meloman, audiofil, inżynier jest jednym z nielicznych na świecie kolekcjonerów analogowych taśm z nagraniami wykonanymi w technologii zapisu na dwóch i czterech ścieżkach. Słowem – zbiera taśmy magnetofonowe z profesjonalnie zarejestrowanymi koncertami wielkich orkiestr, słynnych solistów i sławnych dyrygentów. Zbiera materiały źródłowe, najlepsze pod względem jakości i wierności brzmienia, nie przetworzonych, bez ingerencji bezdusznej elektroniki. I, co najważniejsze – utrwalonych w złotych latach współczesnej fonografii. To nagrania o jakości Living Stereo, Mercury Living Presence czy Everest!
Wiele z tych rejestracji uzyskało już status „public domain” – wygasły do nich majątkowe prawa autorskie, nie ma więc ograniczeń formalno-prawnych by pozostawały one w sejfach i magazynach kolekcjonerów. Te cymelia, unikatowe rejestracje, koncerty o wartości historycznej nie mniejszej niż ich walory artystyczne, mogą więc wejść do obiegu kulturowego całego świata. Dzięki firmie HDTT. High Definition Tape Transfers.
Proces reprodukcji tych archiwalnych nagrań zaczyna się od starannego przygotowania taśmy-matki. Musi ona być nie tylko przechowywana w szalenie rygorystycznie warunkach (odpowiednia temperatura, wilgotność, brak obciążeń mechanicznych, nieustanne przekładanie), ale także poddawana specjalistycznej konserwacji. W nieskazitelnym stanie technicznym, zarówno pod względem mechanicznym jak i elektronicznym, musi być utrzymywany cały tor dźwiękowy. Szczególnie ważna jest perfekcyjna praca magnetofonu i stan głowicy. To warunki rzeczywiście wiernego przeniesienia jakości nagrania analogowego na nośnik cyfrowy.
Efekt? Efekt tej benedyktyńskiej pracy, wykonanej z wielkiej miłością do doskonałej jakości muzyki, jest wprost oszałamiający.

NIE ZNAJDĄ PAŃSTWO DZIŚ NA RYNKU NAGRAŃ O JAKOŚCI - W ZAKRESIE DYNAMIKI I PRAWDY BRZMIENIA, A TAKŻE WARTOŚCI ARTYSTYCZNEJ - PORÓWNYWALNEJ ZE STANDARDEM WYZNACZONYM PRZEZ HDTT!

Jakość brzmienia da się porównać tylko do muzyki granej na żywo!

NOŚNIKI.

Aby było możliwe tak wierne odwzorowanie na nośniku cyfrowym jakości analogowego brzmienia, opracowano nowy nośnik i technologię jego przygotowania:

High Quality CD

Jest to nowy standard w dziedzinie zachowania jakości oraz wierności muzyki nagranej w technologii analogowej i przeniesionej na płytę kompaktową, do odtworzenia w każdym typie czytnika na świecie. Autorem tej technologii jest Taiyo Yuden. Wykorzystał on materiały o szczególnej przejrzystości i jednorodności, odpowiednio zabarwione, bezbłędnie wręcz przyjmujące nanoszone na nie informacje. Nagrywanie tych płyt jest procesem długotrwałym, odbywa się w czasie rzeczywistym. Moglibyśmy wręcz użyć określenia – direct-to-disc. Proces nagrywania odbywa się w urządzeniu, które generuje najniższy z notowanych dziś współczynnik błędów (jitter). Innymi słowy – uzyskujemy zapis o najwyższych parametrach. Jako źródło dźwięku wykorzystywany jest studyjny zmodyfikowany magnetofon stacyjny. Dźwięk przetwarzany jest następnie przez renomowane przetworniki Weiss digital A/D. W procesie masteringu używane są audiofilskiej klasy interkonekty oraz komponenty firmy Symposium, tłumiące wibracje i zakłócenia (pinch-rolki, osie, prowadnice).
Technologia HQCD pozwala wytworzyć najlepsze płyty CD na świecie. Dźwięk z nich płynący charakteryzuje się niesłychaną głębią i przejrzystością oraz lepiej rozłożoną sceną muzyczną.

Płyty HQCD nagrane przez HDTT – to zupełnie nowy, nieznany wcześniej wymiar i kosmos dźwięku!

DVD-Audio

Materiały z HDTT dostępne są także w postaci płyt DVD-Audio, do odtworzenia wyłącznie w czytnikach DVD i Blu-ray. Format 24/196 zapewnia nieporównywalną z klasycznymi czytnikami CD jakość odtwarzanej muzyki. Ta kwestia nie podlega żadnej dyskusji.

Pliki FLAC

Jednak najbardziej wyrafinowana postacią materiałów z HDTT są pliki flak o jakości 24bit/96kHz oraz 24bit/192kHz.

FLAC – to format bezstratnej kompresji dźwięku. W przeciwieństwie do innych kodeków dźwięku takich jak Vorbis, MP3 i AAC (każdy z nich powoduje niewielkie ale jednak wyraźnie odczuwane ingerowanie w strukturę danych, powoduje słyszalną kompresję), kodek FLAC nie usuwa żadnych danych ze strumienia audio. Otrzymujemy więc w wyniku dekompresji dźwięk tożsamy z pierwowzorem. Format FLAC jest dziś wykorzystywany przez większość oprogramowania do edycji i odtwarzania dźwięku. Powtórzmy – muzyka z plików FLAC nie ma żadnej konkurencji ze strony innych formatów czy nośników. Jest reprodukowana na wyższym poziomie niż z płyt HQCD.

To byłoby na tyle – chciałoby się przywołać pełne bezpretensjonalności zawołanie poety. Dzięki HDTT, HQCD oraz DVD-Audio a nade wszystko plików FLAC wchodzą Państwa w najbardziej intymny, niczym nie ograniczony związek z Jej Wysokością Muzyką.

Wielu wrażeń!

Nagranie dostępne w formatach i na nośnikach:

Płyta CD, bezpośrednia kopia z kompuetra masteringowego, na Gold CD-R

HQCD (High Quality Compact Disc) Płyta do odtworzenia w każdym typie czytników CD i DVD

Studyjny plik FLAC o rozdzielczości 24bit 96khz

Elementy toru masteringowego

• Digital: Digital Audio Denmark AX24 Analog to Digital Converter
• Lynx AES16 used for digital I/O Antelope Audio Isochrone OCX Master Clock
• Weiss Saracon Sample Rate Conversion Software Weiss POW-r Dithering Software
• Analog: Studer 810 Reel to Reel with JRF Magnetics Custom Z Heads & Siltech wiring
• Aria tape head pre-amp by ATR Services
• Manley Tube Tape Pre-amps Modified by Fred Volz of Emotive Audio
• Cables: Purist Audio Design, Pure Note, Siltech
• Power Cords: Purist Audio Design, Essential Sound Products
• Vibration Control: Symposium Acoustics Rollerblocks,Ultra platforms, Svelte shelves
• Sonic Studio CD.1 Professional CD Burner using Mitsui Gold Archival CD's

***********************


Robert Witrak - meloman, audiofil, inżynier jest jednym z nielicznych na świecie kolekcjonerów analogowych taśm z nagraniami wykonanymi w technologii zapisu na dwóch i czterech ścieżkach. Słowem – zbiera taśmy magnetofonowe z profesjonalnie zarejestrowanymi koncertami wielkich orkiestr, słynnych solistów i sławnych dyrygentów. Zbiera materiały źródłowe, najlepsze pod względem jakości i wierności brzmienia, nie przetworzonych, bez ingerencji bezdusznej elektroniki. I, co najważniejsze – utrwalonych w złotych latach współczesnej fonografii. To nagrania o jakości Living Stereo, Mercury Living Presence czy Everest!
Wiele z tych rejestracji uzyskało już status „public domain” – wygasły do nich majątkowe prawa autorskie, nie ma więc ograniczeń formalno-prawnych by pozostawały one w sejfach i magazynach kolekcjonerów. Te cymelia, unikatowe rejestracje, koncerty o wartości historycznej nie mniejszej niż ich walory artystyczne, mogą więc wejść do obiegu kulturowego całego świata. Dzięki firmie HDTT. High Definition Tape Transfers.
Proces reprodukcji tych archiwalnych nagrań zaczyna się od starannego przygotowania taśmy-matki. Musi ona być nie tylko przechowywana w szalenie rygorystycznie warunkach (odpowiednia temperatura, wilgotność, brak obciążeń mechanicznych, nieustanne przekładanie), ale także poddawana specjalistycznej konserwacji. W nieskazitelnym stanie technicznym, zarówno pod względem mechanicznym jak i elektronicznym, musi być utrzymywany cały tor dźwiękowy. Szczególnie ważna jest perfekcyjna praca magnetofonu i stan głowicy. To warunki rzeczywiście wiernego przeniesienia jakości nagrania analogowego na nośnik cyfrowy.
Efekt? Efekt tej benedyktyńskiej pracy, wykonanej z wielkiej miłością do doskonałej jakości muzyki, jest wprost oszałamiający.

NIE ZNAJDĄ PAŃSTWO DZIŚ NA RYNKU NAGRAŃ O JAKOŚCI - W ZAKRESIE DYNAMIKI I PRAWDY BRZMIENIA, A TAKŻE WARTOŚCI ARTYSTYCZNEJ - PORÓWNYWALNEJ ZE STANDARDEM WYZNACZONYM PRZEZ HDTT!

Jakość brzmienia da się porównać tylko do muzyki granej na żywo!

NOŚNIKI.

Aby było możliwe tak wierne odwzorowanie na nośniku cyfrowym jakości analogowego brzmienia, opracowano nowy nośnik i technologię jego przygotowania:

High Quality CD

Jest to nowy standard w dziedzinie zachowania jakości oraz wierności muzyki nagranej w technologii analogowej i przeniesionej na płytę kompaktową, do odtworzenia w każdym typie czytnika na świecie. Autorem tej technologii jest Taiyo Yuden. Wykorzystał on materiały o szczególnej przejrzystości i jednorodności, odpowiednio zabarwione, bezbłędnie wręcz przyjmujące nanoszone na nie informacje. Nagrywanie tych płyt jest procesem długotrwałym, odbywa się w czasie rzeczywistym. Moglibyśmy wręcz użyć określenia – direct-to-disc. Proces nagrywania odbywa się w urządzeniu, które generuje najniższy z notowanych dziś współczynnik błędów (jitter). Innymi słowy – uzyskujemy zapis o najwyższych parametrach. Jako źródło dźwięku wykorzystywany jest studyjny zmodyfikowany magnetofon stacyjny. Dźwięk przetwarzany jest następnie przez renomowane przetworniki Weiss digital A/D. W procesie masteringu używane są audiofilskiej klasy interkonekty oraz komponenty firmy Symposium, tłumiące wibracje i zakłócenia (pinch-rolki, osie, prowadnice).
Technologia HQCD pozwala wytworzyć najlepsze płyty CD na świecie. Dźwięk z nich płynący charakteryzuje się niesłychaną głębią i przejrzystością oraz lepiej rozłożoną sceną muzyczną.

Płyty HQCD nagrane przez HDTT – to zupełnie nowy, nieznany wcześniej wymiar i kosmos dźwięku!

DVD-Audio

Materiały z HDTT dostępne są także w postaci płyt DVD-Audio, do odtworzenia wyłącznie w czytnikach DVD i Blu-ray. Format 24/196 zapewnia nieporównywalną z klasycznymi czytnikami CD jakość odtwarzanej muzyki. Ta kwestia nie podlega żadnej dyskusji.

Pliki FLAC

Jednak najbardziej wyrafinowana postacią materiałów z HDTT są pliki flak o jakości 24bit/96kHz oraz 24bit/192kHz.

FLAC – to format bezstratnej kompresji dźwięku. W przeciwieństwie do innych kodeków dźwięku takich jak Vorbis, MP3 i AAC (każdy z nich powoduje niewielkie ale jednak wyraźnie odczuwane ingerowanie w strukturę danych, powoduje słyszalną kompresję), kodek FLAC nie usuwa żadnych danych ze strumienia audio. Otrzymujemy więc w wyniku dekompresji dźwięk tożsamy z pierwowzorem. Format FLAC jest dziś wykorzystywany przez większość oprogramowania do edycji i odtwarzania dźwięku. Powtórzmy – muzyka z plików FLAC nie ma żadnej konkurencji ze strony innych formatów czy nośników. Jest reprodukowana na wyższym poziomie niż z płyt HQCD.

To byłoby na tyle – chciałoby się przywołać pełne bezpretensjonalności zawołanie poety. Dzięki HDTT, HQCD oraz DVD-Audio a nade wszystko plików FLAC wchodzą Państwa w najbardziej intymny, niczym nie ograniczony związek z Jej Wysokością Muzyką.

Wielu wrażeń!

Schubert Symphony No. 9 in C major 1 1st Movement Andante 13:49 2 2nd Movement Andante con moto 13:43 3 3rd Movement Scherzo 9:49 4 4th Movement Finale 11:52 Symphony No. 4 in D Minor 5 1st Movement Andante con moto 9:30 6 2nd Movement Romanza: Andante 5:04 7 3rd Movement Scherzo:Presto 4:46 8 4th Movement Finale: Allegro vivace 7:36
  • Josef Krips - conductor
  • The London Symphony Orchestra - orchestra
  • SCHUBERT
Add to Basket

79.00 PLN

HQ CD:

Nr kat.: HDDL271
Label  : HDTT (USA)
Add to Basket

79.00 PLN

Studio Master FLAC 24/96:

Nr kat.: HDDL271F96
Label  : HDTT (USA)

Franz Schubert: Symphony No. 9 in C major, D. 944 The Symphony in C, the last and culminating work of Schubert's genius, is literally his swan song. It was begun in March, 1828, and on the nineteenth on November of the same year he passed away. On the twelfth of December following his death, it was produced at the Redouten-Saal in Vienna, and was repeated in the ensuing March. It was then neglected and forgotten until 1838, in which year Schumann visited Vienna, and, nding the score, obtained permission to take it with him. He at once went to Leipzig, where Mendelssohn was at that time conducting the Gewandhaus concerts, and together the two friends and composers studied it. It did not take them long to discover its beauty, notwithstanding its length. It was performed at the Gewandhaus, March 22, 1839. The rst movement opens with an introductory Andante, the tender, fairy-like melody of which is assigned to the horns alone, afterward repeated by oboes and clarinets. After working up at some length a start is made pianissimo, and a grand crescendo, enlivened by a triplet gure, leads to the Allegro, the strings giving out the bold, decisive rst theme answered by the winds in triplets. The second theme, stated in the oboes and bassoons, is in striking contrast with the rst, and really establishes the rhythm of the movement. An episode growing out of this theme, and a third broad subject in which the trombones are employed with striking eect, constitute the principal material of the movement. The Coda is long and copious, closing in rather accelerated tempo marked by a repetition of the triplet gure of the initial theme. The Andante opens with a short prelude in the strings, after which the oboe starts o with the rst theme -- a quaint, plaintive, bewitching strain which has every characteristic of gypsy music, closing with a signicant four-note cadence which seems to have haunted Schubert throughout the rest of the work. The theme is repeated with variation and the addition of the clarinet, after which the oboe gives out a new phrase succeeded by an episode of an agitated, even furious, character, after which the fascinating rst theme returns. The second subject, entering pianissimo, is ingeniously treated, and closes with a charming horn episode. The opening subject then returns, this time for oboe, which soon plays its part as accompaniment for a charming solo passage for the cello. A change of key, and the second subject returns with fresh treatment. The horn episode is heard again, and the movement closes with the fascinating opening theme. The Scherzo starts with a unison passage for strings, followed by a boisterous episode in the oboes and horns, in which the four beats already alluded to make themselves felt. The second subject, given out by the strings, with accompaniment of clarinets and bassoons, is light and playful in character. The trio opens with horns and clarinets, leading to a broad melody in the winds, with string accompaniment, producing a brilliant orchestral eect and with the Scherzo, da capo, the movement closes. The Finale crowns this extraordinary work with a tting climax, impetuous and resistant in its rush, with the four beats asserting themselves all through it. After an introduction of a most energetic and sonorous character, the rst theme is announced in the oboes and bassoons, with the violins accompanying in triplets of ery velocity. The second theme is led o by the horns, the violins still in the mad, impetuous sweep of their triplets, and the rst half of the movement closes with a working-out of part of the second theme. The second part is ery in its energy, and closes with an immense crescendo, beginning with the violas, double pianissimo, and spreading over hundred and sixty-four measures before coming to a nal rest. Robert Schumann: Symphony No.4, D minor, Op.120 Schumann's Second Symphony, in D minor, was rst written in the later months of 1841, and performed in December of that year in Leipzig. It was not altogether to his liking, and he laid it aside until 1851, when he revised the instrumentation of it, and published it as Op.120. Consequently, it is known as No. 4, although it was the second in order of composition. He called it at rst a Symphony-Fantasia, with the sub-title Symphony in One Movement---for its ve tempo- Divisions are all connected without interruptions, and certain thematic factors are carried through the entire work. It is widely esteemed as his most attractive symphonic creation, and in truth nothing could be more winning and impressively beautiful than the Introduction, the Romanze, and everyone of its thematic melodies; a wonderfully alluring atmosphere envelops the whole, and the ne rhythmic pulse of the two Allegros is exhilarating. Nevertheless, this work betrays some of Schumann's undeniable shortcomings, particularly as concerns the structure and the orchestration; and the listener's impressions waver between fascination and disappointment. It is a genuine specimen of Romantic musical expression: original, intensely subjective, emotional, free---at times somewhat regardless of the regulations so essential to classic art. There is an Introduction, and the structural plan of the rst Allegro is irregular, consisting as it does in a normal Exposition, a Development which trails o into a series of related Sections that "develop" nothing vital, and no Recapitulation---a jubilant Coda taking its place. The truly lovely lyric Romanze is a Three-Part Song form with Trio, the da capo transposed and reduced to one Part only. The Second Part of the principal Division is borrowed from the Introduction, and the Trio (in D major), in which a Solo-violin gracefully embellishes the principal violin part, also contains thematic allusions to it. A vigorous Scherzo, in usual form, follows the Romanze. The Trio contrasts most eectively with the principal Division, and is strongly reminiscent of the exquisite Trio in the preceding Movement (with the Solo-violin part). After the da capo, the Trio is restated, with ingenious dynamic alterations---its last Part "fading away," dissolving into a brief Coda, that serves to connect this Movement with the next. The succeeding Finale begins with a transitional Interlude (or Introduction), based upon the chief thematic gure of the rst Allegro. The form is sonata-allegro, slightly abbreviated. The principal Theme (or, rather, Motive only) is derived from the third Section of the Development in the rst Movement. The second Codetta, related principal Motive, furnishes the main contents of the Development in this Finale; the Recapitulation begins with the subordinate Theme (the principal Motive being omitted); the Coda ends brilliantly with new, though very similar motives.