Logowanie
KOLEKCJE!
Jakość LABORATORYJNA!
ORFF, Gundula Janowitz, Gerhard Stolze, Dietrich-Fischer Dieskau, Deutsche Oper Berlin, Eugen Jochum
Carmina Burana
ESOTERIC - NUMER JEDEN W ŚWIECIE AUDIOFILII I MELOMANÓW - SACD HYBR
Winylowy niezbędnik
ClearAudio
Essence MC
kumulacja zoptymalizowana: najlepsze z najważniejszych i najważniejsze z najlepszych cech przetworników Clearaudio
Direct-To-Disc
PIAZZOLLA, ChamberJam Europe
Tangos del Ángel y del Diablo
Direct-to-Disc ( D2D ) - Numbered Limited Edition
BEETHOVEN, Hermann Scherchen
Symphony No.3
Nagranie dostępne w formatach i na nośnikach:
Płyta CD, bezpośrednia kopia z kompuetra masteringowego, na Gold CD-R
HQCD (High Quality Compact Disc) Płyta do odtworzenia w każdym typie czytników CD i DVD
Studyjny plik FLAC o rozdzielczości 24bit 192khz
Elementy toru masteringowego
• Digital: Digital Audio Denmark AX24 Analog to Digital Converter
• Lynx AES16 used for digital I/O Antelope Audio Isochrone OCX Master Clock
• Weiss Saracon Sample Rate Conversion Software Weiss POW-r Dithering Software
• Analog: Studer 810 Reel to Reel with JRF Magnetics Custom Z Heads & Siltech wiring
• Aria tape head pre-amp by ATR Services
• Manley Tube Tape Pre-amps Modified by Fred Volz of Emotive Audio
• Cables: Purist Audio Design, Pure Note, Siltech
• Power Cords: Purist Audio Design, Essential Sound Products
• Vibration Control: Symposium Acoustics Rollerblocks,Ultra platforms, Svelte shelves
• Sonic Studio CD.1 Professional CD Burner using Mitsui Gold Archival CD's
***********************
Robert Witrak - meloman, audiofil, inżynier jest jednym z nielicznych na świecie kolekcjonerów analogowych taśm z nagraniami wykonanymi w technologii zapisu na dwóch i czterech ścieżkach. Słowem – zbiera taśmy magnetofonowe z profesjonalnie zarejestrowanymi koncertami wielkich orkiestr, słynnych solistów i sławnych dyrygentów. Zbiera materiały źródłowe, najlepsze pod względem jakości i wierności brzmienia, nie przetworzonych, bez ingerencji bezdusznej elektroniki. I, co najważniejsze – utrwalonych w złotych latach współczesnej fonografii. To nagrania o jakości Living Stereo, Mercury Living Presence czy Everest!
Wiele z tych rejestracji uzyskało już status „public domain” – wygasły do nich majątkowe prawa autorskie, nie ma więc ograniczeń formalno-prawnych by pozostawały one w sejfach i magazynach kolekcjonerów. Te cymelia, unikatowe rejestracje, koncerty o wartości historycznej nie mniejszej niż ich walory artystyczne, mogą więc wejść do obiegu kulturowego całego świata. Dzięki firmie HDTT. High Definition Tape Transfers.
Proces reprodukcji tych archiwalnych nagrań zaczyna się od starannego przygotowania taśmy-matki. Musi ona być nie tylko przechowywana w szalenie rygorystycznie warunkach (odpowiednia temperatura, wilgotność, brak obciążeń mechanicznych, nieustanne przekładanie), ale także poddawana specjalistycznej konserwacji. W nieskazitelnym stanie technicznym, zarówno pod względem mechanicznym jak i elektronicznym, musi być utrzymywany cały tor dźwiękowy. Szczególnie ważna jest perfekcyjna praca magnetofonu i stan głowicy. To warunki rzeczywiście wiernego przeniesienia jakości nagrania analogowego na nośnik cyfrowy.
Efekt? Efekt tej benedyktyńskiej pracy, wykonanej z wielkiej miłością do doskonałej jakości muzyki, jest wprost oszałamiający.
NIE ZNAJDĄ PAŃSTWO DZIŚ NA RYNKU NAGRAŃ O JAKOŚCI - W ZAKRESIE DYNAMIKI I PRAWDY BRZMIENIA, A TAKŻE WARTOŚCI ARTYSTYCZNEJ - PORÓWNYWALNEJ ZE STANDARDEM WYZNACZONYM PRZEZ HDTT!
Jakość brzmienia da się porównać tylko do muzyki granej na żywo!
NOŚNIKI.
Aby było możliwe tak wierne odwzorowanie na nośniku cyfrowym jakości analogowego brzmienia, opracowano nowy nośnik i technologię jego przygotowania:
High Quality CD
Jest to nowy standard w dziedzinie zachowania jakości oraz wierności muzyki nagranej w technologii analogowej i przeniesionej na płytę kompaktową, do odtworzenia w każdym typie czytnika na świecie. Autorem tej technologii jest Taiyo Yuden. Wykorzystał on materiały o szczególnej przejrzystości i jednorodności, odpowiednio zabarwione, bezbłędnie wręcz przyjmujące nanoszone na nie informacje. Nagrywanie tych płyt jest procesem długotrwałym, odbywa się w czasie rzeczywistym. Moglibyśmy wręcz użyć określenia – direct-to-disc. Proces nagrywania odbywa się w urządzeniu, które generuje najniższy z notowanych dziś współczynnik błędów (jitter). Innymi słowy – uzyskujemy zapis o najwyższych parametrach. Jako źródło dźwięku wykorzystywany jest studyjny zmodyfikowany magnetofon stacyjny. Dźwięk przetwarzany jest następnie przez renomowane przetworniki Weiss digital A/D. W procesie masteringu używane są audiofilskiej klasy interkonekty oraz komponenty firmy Symposium, tłumiące wibracje i zakłócenia (pinch-rolki, osie, prowadnice).
Technologia HQCD pozwala wytworzyć najlepsze płyty CD na świecie. Dźwięk z nich płynący charakteryzuje się niesłychaną głębią i przejrzystością oraz lepiej rozłożoną sceną muzyczną.
Płyty HQCD nagrane przez HDTT – to zupełnie nowy, nieznany wcześniej wymiar i kosmos dźwięku!
DVD-Audio
Materiały z HDTT dostępne są także w postaci płyt DVD-Audio, do odtworzenia wyłącznie w czytnikach DVD i Blu-ray. Format 24/196 zapewnia nieporównywalną z klasycznymi czytnikami CD jakość odtwarzanej muzyki. Ta kwestia nie podlega żadnej dyskusji.
Pliki FLAC
Jednak najbardziej wyrafinowana postacią materiałów z HDTT są pliki flak o jakości 24bit/96kHz oraz 24bit/192kHz.
FLAC – to format bezstratnej kompresji dźwięku. W przeciwieństwie do innych kodeków dźwięku takich jak Vorbis, MP3 i AAC (każdy z nich powoduje niewielkie ale jednak wyraźnie odczuwane ingerowanie w strukturę danych, powoduje słyszalną kompresję), kodek FLAC nie usuwa żadnych danych ze strumienia audio. Otrzymujemy więc w wyniku dekompresji dźwięk tożsamy z pierwowzorem. Format FLAC jest dziś wykorzystywany przez większość oprogramowania do edycji i odtwarzania dźwięku. Powtórzmy – muzyka z plików FLAC nie ma żadnej konkurencji ze strony innych formatów czy nośników. Jest reprodukowana na wyższym poziomie niż z płyt HQCD.
To byłoby na tyle – chciałoby się przywołać pełne bezpretensjonalności zawołanie poety. Dzięki HDTT, HQCD oraz DVD-Audio a nade wszystko plików FLAC wchodzą Państwa w najbardziej intymny, niczym nie ograniczony związek z Jej Wysokością Muzyką.
Wielu wrażeń!
Nagranie dostępne w formatach i na nośnikach:
Płyta CD, bezpośrednia kopia z kompuetra masteringowego, na Gold CD-R
HQCD (High Quality Compact Disc) Płyta do odtworzenia w każdym typie czytników CD i DVD
Studyjny plik FLAC o rozdzielczości 24bit 192khz
Elementy toru masteringowego
• Digital: Digital Audio Denmark AX24 Analog to Digital Converter
• Lynx AES16 used for digital I/O Antelope Audio Isochrone OCX Master Clock
• Weiss Saracon Sample Rate Conversion Software Weiss POW-r Dithering Software
• Analog: Studer 810 Reel to Reel with JRF Magnetics Custom Z Heads & Siltech wiring
• Aria tape head pre-amp by ATR Services
• Manley Tube Tape Pre-amps Modified by Fred Volz of Emotive Audio
• Cables: Purist Audio Design, Pure Note, Siltech
• Power Cords: Purist Audio Design, Essential Sound Products
• Vibration Control: Symposium Acoustics Rollerblocks,Ultra platforms, Svelte shelves
• Sonic Studio CD.1 Professional CD Burner using Mitsui Gold Archival CD's
***********************
Robert Witrak - meloman, audiofil, inżynier jest jednym z nielicznych na świecie kolekcjonerów analogowych taśm z nagraniami wykonanymi w technologii zapisu na dwóch i czterech ścieżkach. Słowem – zbiera taśmy magnetofonowe z profesjonalnie zarejestrowanymi koncertami wielkich orkiestr, słynnych solistów i sławnych dyrygentów. Zbiera materiały źródłowe, najlepsze pod względem jakości i wierności brzmienia, nie przetworzonych, bez ingerencji bezdusznej elektroniki. I, co najważniejsze – utrwalonych w złotych latach współczesnej fonografii. To nagrania o jakości Living Stereo, Mercury Living Presence czy Everest!
Wiele z tych rejestracji uzyskało już status „public domain” – wygasły do nich majątkowe prawa autorskie, nie ma więc ograniczeń formalno-prawnych by pozostawały one w sejfach i magazynach kolekcjonerów. Te cymelia, unikatowe rejestracje, koncerty o wartości historycznej nie mniejszej niż ich walory artystyczne, mogą więc wejść do obiegu kulturowego całego świata. Dzięki firmie HDTT. High Definition Tape Transfers.
Proces reprodukcji tych archiwalnych nagrań zaczyna się od starannego przygotowania taśmy-matki. Musi ona być nie tylko przechowywana w szalenie rygorystycznie warunkach (odpowiednia temperatura, wilgotność, brak obciążeń mechanicznych, nieustanne przekładanie), ale także poddawana specjalistycznej konserwacji. W nieskazitelnym stanie technicznym, zarówno pod względem mechanicznym jak i elektronicznym, musi być utrzymywany cały tor dźwiękowy. Szczególnie ważna jest perfekcyjna praca magnetofonu i stan głowicy. To warunki rzeczywiście wiernego przeniesienia jakości nagrania analogowego na nośnik cyfrowy.
Efekt? Efekt tej benedyktyńskiej pracy, wykonanej z wielkiej miłością do doskonałej jakości muzyki, jest wprost oszałamiający.
NIE ZNAJDĄ PAŃSTWO DZIŚ NA RYNKU NAGRAŃ O JAKOŚCI - W ZAKRESIE DYNAMIKI I PRAWDY BRZMIENIA, A TAKŻE WARTOŚCI ARTYSTYCZNEJ - PORÓWNYWALNEJ ZE STANDARDEM WYZNACZONYM PRZEZ HDTT!
Jakość brzmienia da się porównać tylko do muzyki granej na żywo!
NOŚNIKI.
Aby było możliwe tak wierne odwzorowanie na nośniku cyfrowym jakości analogowego brzmienia, opracowano nowy nośnik i technologię jego przygotowania:
High Quality CD
Jest to nowy standard w dziedzinie zachowania jakości oraz wierności muzyki nagranej w technologii analogowej i przeniesionej na płytę kompaktową, do odtworzenia w każdym typie czytnika na świecie. Autorem tej technologii jest Taiyo Yuden. Wykorzystał on materiały o szczególnej przejrzystości i jednorodności, odpowiednio zabarwione, bezbłędnie wręcz przyjmujące nanoszone na nie informacje. Nagrywanie tych płyt jest procesem długotrwałym, odbywa się w czasie rzeczywistym. Moglibyśmy wręcz użyć określenia – direct-to-disc. Proces nagrywania odbywa się w urządzeniu, które generuje najniższy z notowanych dziś współczynnik błędów (jitter). Innymi słowy – uzyskujemy zapis o najwyższych parametrach. Jako źródło dźwięku wykorzystywany jest studyjny zmodyfikowany magnetofon stacyjny. Dźwięk przetwarzany jest następnie przez renomowane przetworniki Weiss digital A/D. W procesie masteringu używane są audiofilskiej klasy interkonekty oraz komponenty firmy Symposium, tłumiące wibracje i zakłócenia (pinch-rolki, osie, prowadnice).
Technologia HQCD pozwala wytworzyć najlepsze płyty CD na świecie. Dźwięk z nich płynący charakteryzuje się niesłychaną głębią i przejrzystością oraz lepiej rozłożoną sceną muzyczną.
Płyty HQCD nagrane przez HDTT – to zupełnie nowy, nieznany wcześniej wymiar i kosmos dźwięku!
DVD-Audio
Materiały z HDTT dostępne są także w postaci płyt DVD-Audio, do odtworzenia wyłącznie w czytnikach DVD i Blu-ray. Format 24/196 zapewnia nieporównywalną z klasycznymi czytnikami CD jakość odtwarzanej muzyki. Ta kwestia nie podlega żadnej dyskusji.
Pliki FLAC
Jednak najbardziej wyrafinowana postacią materiałów z HDTT są pliki flak o jakości 24bit/96kHz oraz 24bit/192kHz.
FLAC – to format bezstratnej kompresji dźwięku. W przeciwieństwie do innych kodeków dźwięku takich jak Vorbis, MP3 i AAC (każdy z nich powoduje niewielkie ale jednak wyraźnie odczuwane ingerowanie w strukturę danych, powoduje słyszalną kompresję), kodek FLAC nie usuwa żadnych danych ze strumienia audio. Otrzymujemy więc w wyniku dekompresji dźwięk tożsamy z pierwowzorem. Format FLAC jest dziś wykorzystywany przez większość oprogramowania do edycji i odtwarzania dźwięku. Powtórzmy – muzyka z plików FLAC nie ma żadnej konkurencji ze strony innych formatów czy nośników. Jest reprodukowana na wyższym poziomie niż z płyt HQCD.
To byłoby na tyle – chciałoby się przywołać pełne bezpretensjonalności zawołanie poety. Dzięki HDTT, HQCD oraz DVD-Audio a nade wszystko plików FLAC wchodzą Państwa w najbardziej intymny, niczym nie ograniczony związek z Jej Wysokością Muzyką.
Wielu wrażeń!
- 1. Allegro con brio 14:35
- 2. Marcia funebre. Adagio assai 13:24
- 3. Scherzo-Allegro vivace 5:29
- 4. Finale-Allegro molto 10:25
- Total Time: 43:53
- Hermann Scherchen - conductor
- Vienna State Opera Orchestra - orchestra
- BEETHOVEN
89.00 PLN
Studio Master FLAC 24/192:
Nr kat.: HDTT023FLabel : HDTT (USA)
79.00 PLN
HQ CD:
Nr kat.: HDTT023HLabel : HDTT (USA)
69.00 PLN
DVD-Audio:
Nr kat.: HDTT023DLabel : HDTT (USA)
The Eroica Symphony was first performed privately in early August, 1804. Two possible performances followed, including one at the Lobkowitz Palace on January 23, 1805 (Maynard Solomon). We know from discovered writings of Lobkowitz, one of Beethovens patrons, that the ¬rst public performance was on April 7, 1805 at the Theater-an-der-Wien in Vienna, Austria. It is clear that the performance was not as well accepted or understood as the composer would have liked. Even Beethovens pupil Ferdinand Ries was misled by the false horn entry halfway through the first movement and was reprimanded for saying that the player had come in wrongly. (Denis Matthew). Harold Schonberg tells us that, Musical Vienna was divided on the merits of the Eroica. Some called it Beethovens masterpiece. Others said that the work merely illustrated a striving for originality that did not come o . Nevertheless, it was clear that Ludwig had consciously planned to compose a work of unequaled breadth and scope. Three years before he wrote the Eroica, Beethoven had declared he was discontent with the quality of his compositions thus far and Henceforth [he] shall take a new path. The work was composed in E at major and the orchestration called for two flutes, two oboes, two clarinets, two bassoons, three horns, two trumpets, timpani, and strings. Hector Berlioz discussed Beethovens use of the horn (measures 166-260 during the third movement) and the oboe (measures 348-372 during the fourth movement) in his Treatise on Orchestration. The symphony itself is Beethovens third (op. 55) and consists of four movements: 1. Allegro con brio 2. Marcia funebre. Adagio assai 3. Scherzo-Allegro vivace 4. Finale-Allegro molto Originally the work was to be titled the Bonaparte Symphony (New Groves), as a tribute to Napoleon Bonaparte, the French Consul who had begun to radically reform Europe after conducting sweeping military campaigns across the continent. In 1804, Napoleon crowned himself emperor, a move which angered Beethoven. As legend has it, the composer ripped through the title page and later renamed the symphony the Eroica because he refused to dedicate one of his pieces to the man he now considered a tyrant. Nevertheless, he still allowed the published manuscript to carry the inscription, composed to celebrate the memory of a great man, despite dedicating the work to Lobkowitz. This has led historians and biographers to speculate on Beethovens feelings towards Napoleon ever since. The in uence of Bonaparte, the French Revolution, and the German enlightenment on Beethoven were considerable factors in explaining the development of the so-called Heroic style that came to dominate his middle period. Traits of the Heroic include driving rhythms (often, the works of the period could be identified as much by rhythm as melody / harmony), drastic dynamic changes, and in some cases, the use of martial instruments. The Heroic contains drama, death, rebirth, strife, and resistance. It can be summed up as overcoming. The Eroica is one of the major milestones in the development of this trademark Beethoven style. It is here that we first see the breadth, depth, orchestration, and spirit that mark a breaking away from the pretty, melodically pleasing melodies of earlier periods. The Influence of Josef Haydn and Wolfgang Amadeus Mozart on Beethoven's Eroica Symphony Solomon discusses the innovative features of the Eroica symphony, and does conceded that some of these traits were anticipated by the late music of Haydn and Mozart. These innovations include, the use of a new theme in the development section of the ¬rst movement, the employment of the winds for expressive rather than coloristic purposes, the introduction of a set of variations in the Finale and of a Marcia funebre in the Adagio assai, and the use of three French horns for the first time in symphonic orchestration. More fundamentally, Beethoven style is now informed with a rhetorical fluidity and structural organicism that gives the symphony its sense of unfolding continuity and wholeness within a constant interplay of moods. Innovative Features of the Symphony The combined innovations eventually caused people to label the Eroica Symphony a masterpiece. Heinrich Schenker, the man who laid the ground work for future structural analyses by musicologists, students, professors, professionals and amateurs, held up the Eroica as an example of just such a piece in his writings before his death in the 1930s. In an article in the New York Times, Edward Rothstein examines Schenkers assertions about the concept of a masterpiece and takes a specific look at the Eroica. Rothstein believes that the work can be labeled a masterpiece, but not for the harmonic or structural reasons Schenker sets forth. Instead, its value lies in the potential interpretation that can arise out of that harmonic language and stresses that this is entirely objective and subject to culture (complex cultural meanings grow out of abstract form, as he puts it.) Hermann Scherchen Born: June 21, 1891 - Berlin, Germany Died: June 12, 1966 - Florence, Italy The eminent German conductor, Hermann Scherchen, was mainly self taught in music. He learnd to play the viola and was a violist from 1907 to 1910 in the Berlin Blüthner Orchestra and on a temporary basis at the Berlin Philharmonic Orchestra. He met Arnold Schoenberg and made his debut with A. Schoenberg's Pierrot lunaire in 1912. In 1914 Hermann Scherchen became conductor of the Riga Symphony Orchestra. He was interned in Russia during the First World War. In 1918 he returned to Berlin and founded the New Music Society and a string quartet that bore his name. One year later he created Melos, a journal devoted to contemporary music. In 1920 he was reader at the Berlin Music College. He took over the Leipzig Concert Association Orchestra in 1921 and succeeded Wilhelm Furtwängler as conductor of the Frankfurt Museum concerts. From 1923 (until 1947) he worked regularly with the Winterthur Orchestra and was director of the Winterthur Collegium Musicum for a time. In 1923 he was a founder member of the International Society for Contemporary Music, on whose behalf he also appeared as conductor. In 1928 he moved to Königsberg where he was chief musical director (until 1931) and principal conductor (until 1933) of the Eastern Radio Symphony Orchestra. In 1933 he left Germany and worked as guest conductor in various countries. He created orchestras and journals in Brussels, Vienna and Switzerland, all with the name Ars Viva or Musica Viva and all devoted to contemporary music. From 1944 to 1950 he was conductor of the Zurich Radio Orchestra, which was renamed Beromünster Radio while he was working there. After the Second World War he gave classes at the Venice Biennale and in Darmstadt. In 1950 he founded the Ars Viva publishing house in Zurich, publishing forgotten or unknown works by classical and contemporary composers. He was also interested in electro-acoustic music and with the support of UNESCO founded a sound studio in 1954 in Gravesano (Switzerland). From 1959 to 1960 he was conductor of the North-West German Philharmonia, his last permanent post. Scherchen is certainly one of the most important figures in the world of music in the twentieth century. He unearthed new talents but without neglecting old traditions. Even today, his interpretations of Mozart and the Romantics are unequalled. Scherchen was one of the few conductors who conducted without a baton.