69.00 PLN

Studio Master FLAC 24/96:

Nr kat.: HDTT001F
Label  : HDTT (USA)

79.00 PLN

HQ CD:

Nr kat.: HDTT001Q
Label  : HDTT (USA)

69.00 PLN

DVD-Audio:

Nr kat.: HDTT001D
Label  : HDTT (USA)

Antonio Janigro, the great Italian/Yugoslavian cellist, was born on January 21, 1918, in the via Guido d'Arezzo in Milan. His mother Maria was a professional violinist. Janigro said of himself in a 1988 interview with Oreste Bossini: "I was born into a musical, yet tragic, atmosphere. My father had wanted to be a concert pianist, but had lost his left arm to a sharpshooter in the war." Janigro studied piano first, starting at the age of six, and then began playing the cello in 1926, when he was eight years old. His father told him, "Either you will be a dedicated artist, worthy of the name, or you will be a mere amateur musician, playing for your own amusement, in which case you will become a barrister like both your grandfathers. You must decide now before it is too late." He was given a cello at that time by Giovanni Berti, who also gave him his first lessons. He fell in love with the cello immediately. In less than a year he had progressed enough to be admitted to the Verdi Conservatory in Milan, where he studied cello with Gilberto Crepax, principal cellist of the La Scala Orchestra. When he was eleven years old, through the eorts of his mother Nicola, he found the opportunity to play for Pablo Casals (1929). The result was that Casals gave him a recommendation to Alexanian in Paris, who was teaching Casal's classes at the Ecole Normale from 1921 to 1937. Casals wrote: "A brilliant instrumentalist with a ne sense of style, and, I hope, sufficiently determined, he should become a shining exponent of our chosen instrument." Janigro waited until 1934, when he was sixteen years old, and then moved to study at the Ecole Normale. He lived at the YMCA, and practiced continually for two years. Along with Casals and Alexanian, he came into contact with other great cellists and musicians: Cortot, Thibaud, Paul Dukas, Nadia Boulanger, Stravinsky and others. Dinu Lipatti and Genette Neveu were his fellow students. Janigro fused the best features of the Italian and French schools of cello playing. He was oered a scholarship by the Italian government, but because he was an anti-Fascist, he decided to remain in Paris. He began a solo career immediately upon graduation (1937), playing in recitals with Dinu Lipatti and Paul Badura-Skoda, the gifted pianist. He often traveled back and forth between Milan and Paris on the railway, and would search for an empty compartment in which to practice his cello. Once while practicing on the train, the door to his compartment opened, and a music agent appeared, and later organized concerts for the gifted young cellist in France. Janigro was an elegant dresser, and constant cigarette smoker. Janigro's father died in 1939. When World War 2 broke out Janigro was on holiday in Croatia, and was forced to remain there. Zagreb Conservatory foered him a job as professor of cello and chamber music. This turned out to be providential, in that he founded the school of modern cello playing in Yugoslavia, and also found opportunities for personal development. It was in Zagreb that he met another famous cellist, Rudolf Matz, and together they founded a cello club, and organized two cello "congresses." After the war he resumed his international career as a soloist, and traveled extensively in South America and the far East. He also formed a successful trio with pianist Paul Badura-Skoda and violinist Jean Fournier. In 1953 he married Neda Nehajev, daughter of a Croatian author, and had two children. In addition to being a great cellist, he was something of a dare-devil, and loved to ski. One year he showed up at a recording session limping, and with one arm in a cast! Janigro also became well-known as a conductor. In 1954 Radio Zagreb asked him to take charge of its orchestra, and he was soon conducting leading orchestras all over Europe. From the core of the Radio Zagreb Orchestra, he formed the leading chamber orchestra of his nearly 70 recordings were done by Westminster, and Vanguard. The best-known is said to be his performance of Don Quixote in 1959 with Fritz Reiner and the Chicago Symphony, on the RCA Victor label. Janigro conducted the major symphonies of the world, including Chicago, Boston, Vienna, etc. In 1967, when Janigro was guest conductor of the Chicago Symphony Orchestra, he suered a heart attack, and his health was weakened. He cut back on conducting larger orchestras, and gave up conducting the Angelicum Orchestra in Milan, which he had headed since 1965. However, he continued working with the orchestra of the Saar, and I Solisti, as well as teaching at the Schumann Conservatory in Dusseldorf and at the Stuttgart Hochschule, and Salzburg Mozarteum. Antonio Janigro died on May 1, 1989, in his hometown of Milan, Italy. Nagranie dostępne w formatach i na nośnikach:

Płyta CD, bezpośrednia kopia z kompuetra masteringowego, na Gold CD-R

HQCD (High Quality Compact Disc) Płyta do odtworzenia w każdym typie czytników CD i DVD

Studyjny plik FLAC o rozdzielczości 24bit 96khz

Elementy toru masteringowego

• Digital: Digital Audio Denmark AX24 Analog to Digital Converter
• Lynx AES16 used for digital I/O Antelope Audio Isochrone OCX Master Clock
• Weiss Saracon Sample Rate Conversion Software Weiss POW-r Dithering Software
• Analog: Studer 810 Reel to Reel with JRF Magnetics Custom Z Heads & Siltech wiring
• Aria tape head pre-amp by ATR Services
• Manley Tube Tape Pre-amps Modified by Fred Volz of Emotive Audio
• Cables: Purist Audio Design, Pure Note, Siltech
• Power Cords: Purist Audio Design, Essential Sound Products
• Vibration Control: Symposium Acoustics Rollerblocks,Ultra platforms, Svelte shelves
• Sonic Studio CD.1 Professional CD Burner using Mitsui Gold Archival CD's

***********************


Robert Witrak - meloman, audiofil, inżynier jest jednym z nielicznych na świecie kolekcjonerów analogowych taśm z nagraniami wykonanymi w technologii zapisu na dwóch i czterech ścieżkach. Słowem – zbiera taśmy magnetofonowe z profesjonalnie zarejestrowanymi koncertami wielkich orkiestr, słynnych solistów i sławnych dyrygentów. Zbiera materiały źródłowe, najlepsze pod względem jakości i wierności brzmienia, nie przetworzonych, bez ingerencji bezdusznej elektroniki. I, co najważniejsze – utrwalonych w złotych latach współczesnej fonografii. To nagrania o jakości Living Stereo, Mercury Living Presence czy Everest!
Wiele z tych rejestracji uzyskało już status „public domain” – wygasły do nich majątkowe prawa autorskie, nie ma więc ograniczeń formalno-prawnych by pozostawały one w sejfach i magazynach kolekcjonerów. Te cymelia, unikatowe rejestracje, koncerty o wartości historycznej nie mniejszej niż ich walory artystyczne, mogą więc wejść do obiegu kulturowego całego świata. Dzięki firmie HDTT. High Definition Tape Transfers.
Proces reprodukcji tych archiwalnych nagrań zaczyna się od starannego przygotowania taśmy-matki. Musi ona być nie tylko przechowywana w szalenie rygorystycznie warunkach (odpowiednia temperatura, wilgotność, brak obciążeń mechanicznych, nieustanne przekładanie), ale także poddawana specjalistycznej konserwacji. W nieskazitelnym stanie technicznym, zarówno pod względem mechanicznym jak i elektronicznym, musi być utrzymywany cały tor dźwiękowy. Szczególnie ważna jest perfekcyjna praca magnetofonu i stan głowicy. To warunki rzeczywiście wiernego przeniesienia jakości nagrania analogowego na nośnik cyfrowy.
Efekt? Efekt tej benedyktyńskiej pracy, wykonanej z wielkiej miłością do doskonałej jakości muzyki, jest wprost oszałamiający.

NIE ZNAJDĄ PAŃSTWO DZIŚ NA RYNKU NAGRAŃ O JAKOŚCI - W ZAKRESIE DYNAMIKI I PRAWDY BRZMIENIA, A TAKŻE WARTOŚCI ARTYSTYCZNEJ - PORÓWNYWALNEJ ZE STANDARDEM WYZNACZONYM PRZEZ HDTT!

Jakość brzmienia da się porównać tylko do muzyki granej na żywo!

NOŚNIKI.

Aby było możliwe tak wierne odwzorowanie na nośniku cyfrowym jakości analogowego brzmienia, opracowano nowy nośnik i technologię jego przygotowania:

High Quality CD

Jest to nowy standard w dziedzinie zachowania jakości oraz wierności muzyki nagranej w technologii analogowej i przeniesionej na płytę kompaktową, do odtworzenia w każdym typie czytnika na świecie. Autorem tej technologii jest Taiyo Yuden. Wykorzystał on materiały o szczególnej przejrzystości i jednorodności, odpowiednio zabarwione, bezbłędnie wręcz przyjmujące nanoszone na nie informacje. Nagrywanie tych płyt jest procesem długotrwałym, odbywa się w czasie rzeczywistym. Moglibyśmy wręcz użyć określenia – direct-to-disc. Proces nagrywania odbywa się w urządzeniu, które generuje najniższy z notowanych dziś współczynnik błędów (jitter). Innymi słowy – uzyskujemy zapis o najwyższych parametrach. Jako źródło dźwięku wykorzystywany jest studyjny zmodyfikowany magnetofon stacyjny. Dźwięk przetwarzany jest następnie przez renomowane przetworniki Weiss digital A/D. W procesie masteringu używane są audiofilskiej klasy interkonekty oraz komponenty firmy Symposium, tłumiące wibracje i zakłócenia (pinch-rolki, osie, prowadnice).
Technologia HQCD pozwala wytworzyć najlepsze płyty CD na świecie. Dźwięk z nich płynący charakteryzuje się niesłychaną głębią i przejrzystością oraz lepiej rozłożoną sceną muzyczną.

Płyty HQCD nagrane przez HDTT – to zupełnie nowy, nieznany wcześniej wymiar i kosmos dźwięku!

DVD-Audio

Materiały z HDTT dostępne są także w postaci płyt DVD-Audio, do odtworzenia wyłącznie w czytnikach DVD i Blu-ray. Format 24/196 zapewnia nieporównywalną z klasycznymi czytnikami CD jakość odtwarzanej muzyki. Ta kwestia nie podlega żadnej dyskusji.

Pliki FLAC

Jednak najbardziej wyrafinowana postacią materiałów z HDTT są pliki flak o jakości 24bit/96kHz oraz 24bit/192kHz.

FLAC – to format bezstratnej kompresji dźwięku. W przeciwieństwie do innych kodeków dźwięku takich jak Vorbis, MP3 i AAC (każdy z nich powoduje niewielkie ale jednak wyraźnie odczuwane ingerowanie w strukturę danych, powoduje słyszalną kompresję), kodek FLAC nie usuwa żadnych danych ze strumienia audio. Otrzymujemy więc w wyniku dekompresji dźwięk tożsamy z pierwowzorem. Format FLAC jest dziś wykorzystywany przez większość oprogramowania do edycji i odtwarzania dźwięku. Powtórzmy – muzyka z plików FLAC nie ma żadnej konkurencji ze strony innych formatów czy nośników. Jest reprodukowana na wyższym poziomie niż z płyt HQCD.

To byłoby na tyle – chciałoby się przywołać pełne bezpretensjonalności zawołanie poety. Dzięki HDTT, HQCD oraz DVD-Audio a nade wszystko plików FLAC wchodzą Państwa w najbardziej intymny, niczym nie ograniczony związek z Jej Wysokością Muzyką.

Wielu wrażeń!