Logowanie
KOLEKCJE!
Jakość LABORATORYJNA!
ORFF, Gundula Janowitz, Gerhard Stolze, Dietrich-Fischer Dieskau, Deutsche Oper Berlin, Eugen Jochum
Carmina Burana
ESOTERIC - NUMER JEDEN W ŚWIECIE AUDIOFILII I MELOMANÓW - SACD HYBR
Winylowy niezbędnik
ClearAudio
Essence MC
kumulacja zoptymalizowana: najlepsze z najważniejszych i najważniejsze z najlepszych cech przetworników Clearaudio
Direct-To-Disc
PIAZZOLLA, ChamberJam Europe
Tangos del Ángel y del Diablo
Direct-to-Disc ( D2D ) - Numbered Limited Edition
BEETHOVEN, Alfredo Campoli, John Pritchard
Violin Concerto in D and Creature of Prometheus - Excerpts
Nagranie dostępne w formatach i na nośnikach:
Płyta CD, bezpośrednia kopia z kompuetra masteringowego, na Gold CD-R
HQCD (High Quality Compact Disc) Płyta do odtworzenia w każdym typie czytników CD i DVD
Studyjny plik FLAC o rozdzielczości 24bit 96khz
Elementy toru masteringowego
• Digital: Digital Audio Denmark AX24 Analog to Digital Converter
• Lynx AES16 used for digital I/O Antelope Audio Isochrone OCX Master Clock
• Weiss Saracon Sample Rate Conversion Software Weiss POW-r Dithering Software
• Analog: Studer 810 Reel to Reel with JRF Magnetics Custom Z Heads & Siltech wiring
• Aria tape head pre-amp by ATR Services
• Manley Tube Tape Pre-amps Modified by Fred Volz of Emotive Audio
• Cables: Purist Audio Design, Pure Note, Siltech
• Power Cords: Purist Audio Design, Essential Sound Products
• Vibration Control: Symposium Acoustics Rollerblocks,Ultra platforms, Svelte shelves
• Sonic Studio CD.1 Professional CD Burner using Mitsui Gold Archival CD's
***********************
Robert Witrak - meloman, audiofil, inżynier jest jednym z nielicznych na świecie kolekcjonerów analogowych taśm z nagraniami wykonanymi w technologii zapisu na dwóch i czterech ścieżkach. Słowem – zbiera taśmy magnetofonowe z profesjonalnie zarejestrowanymi koncertami wielkich orkiestr, słynnych solistów i sławnych dyrygentów. Zbiera materiały źródłowe, najlepsze pod względem jakości i wierności brzmienia, nie przetworzonych, bez ingerencji bezdusznej elektroniki. I, co najważniejsze – utrwalonych w złotych latach współczesnej fonografii. To nagrania o jakości Living Stereo, Mercury Living Presence czy Everest!
Wiele z tych rejestracji uzyskało już status „public domain” – wygasły do nich majątkowe prawa autorskie, nie ma więc ograniczeń formalno-prawnych by pozostawały one w sejfach i magazynach kolekcjonerów. Te cymelia, unikatowe rejestracje, koncerty o wartości historycznej nie mniejszej niż ich walory artystyczne, mogą więc wejść do obiegu kulturowego całego świata. Dzięki firmie HDTT. High Definition Tape Transfers.
Proces reprodukcji tych archiwalnych nagrań zaczyna się od starannego przygotowania taśmy-matki. Musi ona być nie tylko przechowywana w szalenie rygorystycznie warunkach (odpowiednia temperatura, wilgotność, brak obciążeń mechanicznych, nieustanne przekładanie), ale także poddawana specjalistycznej konserwacji. W nieskazitelnym stanie technicznym, zarówno pod względem mechanicznym jak i elektronicznym, musi być utrzymywany cały tor dźwiękowy. Szczególnie ważna jest perfekcyjna praca magnetofonu i stan głowicy. To warunki rzeczywiście wiernego przeniesienia jakości nagrania analogowego na nośnik cyfrowy.
Efekt? Efekt tej benedyktyńskiej pracy, wykonanej z wielkiej miłością do doskonałej jakości muzyki, jest wprost oszałamiający.
NIE ZNAJDĄ PAŃSTWO DZIŚ NA RYNKU NAGRAŃ O JAKOŚCI - W ZAKRESIE DYNAMIKI I PRAWDY BRZMIENIA, A TAKŻE WARTOŚCI ARTYSTYCZNEJ - PORÓWNYWALNEJ ZE STANDARDEM WYZNACZONYM PRZEZ HDTT!
Jakość brzmienia da się porównać tylko do muzyki granej na żywo!
NOŚNIKI.
Aby było możliwe tak wierne odwzorowanie na nośniku cyfrowym jakości analogowego brzmienia, opracowano nowy nośnik i technologię jego przygotowania:
High Quality CD
Jest to nowy standard w dziedzinie zachowania jakości oraz wierności muzyki nagranej w technologii analogowej i przeniesionej na płytę kompaktową, do odtworzenia w każdym typie czytnika na świecie. Autorem tej technologii jest Taiyo Yuden. Wykorzystał on materiały o szczególnej przejrzystości i jednorodności, odpowiednio zabarwione, bezbłędnie wręcz przyjmujące nanoszone na nie informacje. Nagrywanie tych płyt jest procesem długotrwałym, odbywa się w czasie rzeczywistym. Moglibyśmy wręcz użyć określenia – direct-to-disc. Proces nagrywania odbywa się w urządzeniu, które generuje najniższy z notowanych dziś współczynnik błędów (jitter). Innymi słowy – uzyskujemy zapis o najwyższych parametrach. Jako źródło dźwięku wykorzystywany jest studyjny zmodyfikowany magnetofon stacyjny. Dźwięk przetwarzany jest następnie przez renomowane przetworniki Weiss digital A/D. W procesie masteringu używane są audiofilskiej klasy interkonekty oraz komponenty firmy Symposium, tłumiące wibracje i zakłócenia (pinch-rolki, osie, prowadnice).
Technologia HQCD pozwala wytworzyć najlepsze płyty CD na świecie. Dźwięk z nich płynący charakteryzuje się niesłychaną głębią i przejrzystością oraz lepiej rozłożoną sceną muzyczną.
Płyty HQCD nagrane przez HDTT – to zupełnie nowy, nieznany wcześniej wymiar i kosmos dźwięku!
DVD-Audio
Materiały z HDTT dostępne są także w postaci płyt DVD-Audio, do odtworzenia wyłącznie w czytnikach DVD i Blu-ray. Format 24/196 zapewnia nieporównywalną z klasycznymi czytnikami CD jakość odtwarzanej muzyki. Ta kwestia nie podlega żadnej dyskusji.
Pliki FLAC
Jednak najbardziej wyrafinowana postacią materiałów z HDTT są pliki flak o jakości 24bit/96kHz oraz 24bit/192kHz.
FLAC – to format bezstratnej kompresji dźwięku. W przeciwieństwie do innych kodeków dźwięku takich jak Vorbis, MP3 i AAC (każdy z nich powoduje niewielkie ale jednak wyraźnie odczuwane ingerowanie w strukturę danych, powoduje słyszalną kompresję), kodek FLAC nie usuwa żadnych danych ze strumienia audio. Otrzymujemy więc w wyniku dekompresji dźwięk tożsamy z pierwowzorem. Format FLAC jest dziś wykorzystywany przez większość oprogramowania do edycji i odtwarzania dźwięku. Powtórzmy – muzyka z plików FLAC nie ma żadnej konkurencji ze strony innych formatów czy nośników. Jest reprodukowana na wyższym poziomie niż z płyt HQCD.
To byłoby na tyle – chciałoby się przywołać pełne bezpretensjonalności zawołanie poety. Dzięki HDTT, HQCD oraz DVD-Audio a nade wszystko plików FLAC wchodzą Państwa w najbardziej intymny, niczym nie ograniczony związek z Jej Wysokością Muzyką.
Wielu wrażeń!
Nagranie dostępne w formatach i na nośnikach:
Płyta CD, bezpośrednia kopia z kompuetra masteringowego, na Gold CD-R
HQCD (High Quality Compact Disc) Płyta do odtworzenia w każdym typie czytników CD i DVD
Studyjny plik FLAC o rozdzielczości 24bit 96khz
Elementy toru masteringowego
• Digital: Digital Audio Denmark AX24 Analog to Digital Converter
• Lynx AES16 used for digital I/O Antelope Audio Isochrone OCX Master Clock
• Weiss Saracon Sample Rate Conversion Software Weiss POW-r Dithering Software
• Analog: Studer 810 Reel to Reel with JRF Magnetics Custom Z Heads & Siltech wiring
• Aria tape head pre-amp by ATR Services
• Manley Tube Tape Pre-amps Modified by Fred Volz of Emotive Audio
• Cables: Purist Audio Design, Pure Note, Siltech
• Power Cords: Purist Audio Design, Essential Sound Products
• Vibration Control: Symposium Acoustics Rollerblocks,Ultra platforms, Svelte shelves
• Sonic Studio CD.1 Professional CD Burner using Mitsui Gold Archival CD's
***********************
Robert Witrak - meloman, audiofil, inżynier jest jednym z nielicznych na świecie kolekcjonerów analogowych taśm z nagraniami wykonanymi w technologii zapisu na dwóch i czterech ścieżkach. Słowem – zbiera taśmy magnetofonowe z profesjonalnie zarejestrowanymi koncertami wielkich orkiestr, słynnych solistów i sławnych dyrygentów. Zbiera materiały źródłowe, najlepsze pod względem jakości i wierności brzmienia, nie przetworzonych, bez ingerencji bezdusznej elektroniki. I, co najważniejsze – utrwalonych w złotych latach współczesnej fonografii. To nagrania o jakości Living Stereo, Mercury Living Presence czy Everest!
Wiele z tych rejestracji uzyskało już status „public domain” – wygasły do nich majątkowe prawa autorskie, nie ma więc ograniczeń formalno-prawnych by pozostawały one w sejfach i magazynach kolekcjonerów. Te cymelia, unikatowe rejestracje, koncerty o wartości historycznej nie mniejszej niż ich walory artystyczne, mogą więc wejść do obiegu kulturowego całego świata. Dzięki firmie HDTT. High Definition Tape Transfers.
Proces reprodukcji tych archiwalnych nagrań zaczyna się od starannego przygotowania taśmy-matki. Musi ona być nie tylko przechowywana w szalenie rygorystycznie warunkach (odpowiednia temperatura, wilgotność, brak obciążeń mechanicznych, nieustanne przekładanie), ale także poddawana specjalistycznej konserwacji. W nieskazitelnym stanie technicznym, zarówno pod względem mechanicznym jak i elektronicznym, musi być utrzymywany cały tor dźwiękowy. Szczególnie ważna jest perfekcyjna praca magnetofonu i stan głowicy. To warunki rzeczywiście wiernego przeniesienia jakości nagrania analogowego na nośnik cyfrowy.
Efekt? Efekt tej benedyktyńskiej pracy, wykonanej z wielkiej miłością do doskonałej jakości muzyki, jest wprost oszałamiający.
NIE ZNAJDĄ PAŃSTWO DZIŚ NA RYNKU NAGRAŃ O JAKOŚCI - W ZAKRESIE DYNAMIKI I PRAWDY BRZMIENIA, A TAKŻE WARTOŚCI ARTYSTYCZNEJ - PORÓWNYWALNEJ ZE STANDARDEM WYZNACZONYM PRZEZ HDTT!
Jakość brzmienia da się porównać tylko do muzyki granej na żywo!
NOŚNIKI.
Aby było możliwe tak wierne odwzorowanie na nośniku cyfrowym jakości analogowego brzmienia, opracowano nowy nośnik i technologię jego przygotowania:
High Quality CD
Jest to nowy standard w dziedzinie zachowania jakości oraz wierności muzyki nagranej w technologii analogowej i przeniesionej na płytę kompaktową, do odtworzenia w każdym typie czytnika na świecie. Autorem tej technologii jest Taiyo Yuden. Wykorzystał on materiały o szczególnej przejrzystości i jednorodności, odpowiednio zabarwione, bezbłędnie wręcz przyjmujące nanoszone na nie informacje. Nagrywanie tych płyt jest procesem długotrwałym, odbywa się w czasie rzeczywistym. Moglibyśmy wręcz użyć określenia – direct-to-disc. Proces nagrywania odbywa się w urządzeniu, które generuje najniższy z notowanych dziś współczynnik błędów (jitter). Innymi słowy – uzyskujemy zapis o najwyższych parametrach. Jako źródło dźwięku wykorzystywany jest studyjny zmodyfikowany magnetofon stacyjny. Dźwięk przetwarzany jest następnie przez renomowane przetworniki Weiss digital A/D. W procesie masteringu używane są audiofilskiej klasy interkonekty oraz komponenty firmy Symposium, tłumiące wibracje i zakłócenia (pinch-rolki, osie, prowadnice).
Technologia HQCD pozwala wytworzyć najlepsze płyty CD na świecie. Dźwięk z nich płynący charakteryzuje się niesłychaną głębią i przejrzystością oraz lepiej rozłożoną sceną muzyczną.
Płyty HQCD nagrane przez HDTT – to zupełnie nowy, nieznany wcześniej wymiar i kosmos dźwięku!
DVD-Audio
Materiały z HDTT dostępne są także w postaci płyt DVD-Audio, do odtworzenia wyłącznie w czytnikach DVD i Blu-ray. Format 24/196 zapewnia nieporównywalną z klasycznymi czytnikami CD jakość odtwarzanej muzyki. Ta kwestia nie podlega żadnej dyskusji.
Pliki FLAC
Jednak najbardziej wyrafinowana postacią materiałów z HDTT są pliki flak o jakości 24bit/96kHz oraz 24bit/192kHz.
FLAC – to format bezstratnej kompresji dźwięku. W przeciwieństwie do innych kodeków dźwięku takich jak Vorbis, MP3 i AAC (każdy z nich powoduje niewielkie ale jednak wyraźnie odczuwane ingerowanie w strukturę danych, powoduje słyszalną kompresję), kodek FLAC nie usuwa żadnych danych ze strumienia audio. Otrzymujemy więc w wyniku dekompresji dźwięk tożsamy z pierwowzorem. Format FLAC jest dziś wykorzystywany przez większość oprogramowania do edycji i odtwarzania dźwięku. Powtórzmy – muzyka z plików FLAC nie ma żadnej konkurencji ze strony innych formatów czy nośników. Jest reprodukowana na wyższym poziomie niż z płyt HQCD.
To byłoby na tyle – chciałoby się przywołać pełne bezpretensjonalności zawołanie poety. Dzięki HDTT, HQCD oraz DVD-Audio a nade wszystko plików FLAC wchodzą Państwa w najbardziej intymny, niczym nie ograniczony związek z Jej Wysokością Muzyką.
Wielu wrażeń!
- Beethoven Violin Concerto
- Total Time: 41:56
- 1-Allegro ma non troppo 22:16
- 2-Larghetto 10:04
- 3-Rondo 9:36
- Creatures of Prometheus Excerpts
- 4-2:26
- 5-5:05
- 6-12:50
- Alfredo Campoli - violin
- John Pritchard - conductor
- Royal Philharmonic Orchestra - orchestra
- BEETHOVEN
79.00 PLN
Studio Master FLAC 24/96:
Nr kat.: HDTT002FLabel : HDTT (USA)
69.00 PLN
DVD-Audio:
Nr kat.: HDTT002DLabel : HDTT (USA)
In 1806 Beethoven was persuaded to write his monumental violin concerto in D Major, Opus 61, for Franz Clement, leader of the theater orchestra at Wien. Clement had been a child prodigy, and was considered to be a remarkable violinist with a prodigious memory, but was, as well, something of a charlatan in that some of his public performances were said to be circus-like. He performed the Beethoven Concerto by sight-reading (though there is some dispute about this) with an unrehearsed orchestra, and he divided the work up, inserting a sonata of his own after the rst movement, playing his sonata with the violin up-side-down, and on one string. The rst performance was a bene t concert for Clement, but it is not known whether Beethoven consulted Clement about the violin part. The piece, written in haste, was not met with very enthusiastic reviews (Möser wrote that the thematic material was commonplace, confused, wearisome and too repetitious) and the work had only three performances between 1806 and 1844. Piano concertos were more popular during that time, and Beethoven was persuaded to write a piano version, which was published the following year, a year before the composer subjected the violin concerto to a nal revision. There was no known exchange between the composer and the performer after the initial performance. No violin cadenzas were written by Beethoven, though he wrote cadenzas for the piano version, and violin cadenzas were subsequently written by Joachim, David, Kreisler and many other celebrated violinists. One can really better understand why there is no de nite edition of the work, considering the composer's indecision and haste and how improvised the première of the work was. In 1828 Pierre Baillot played the nearly forgotten violin concerto of Beethoven, which, since its première in 1806, had received only one performance, in Berlin, in 1812. The fourteen-year-old Henri Vieuxtemps played it in Vienna in 1834. However, it did not begin to nd its rst interpreters and admirers until Joseph Joachim performed it in London in 1844 under the direction of Mendelssohn; both artists were vitally interested in stimulating appreciation of the classical masters. As late as 1855, Louis Spohr (who rejected the late works of Beethoven), said to Joachim after a performance of the Beethoven Concerto that he supposed it was ne in its own way, but he would rather hear Joachim play a "real" violin piece. This negative judgment was conditioned by the arti cial bravura practices of the early 19th century; concertos were written for the purpose of displaying the player's pyrotechniques, sometimes leading to music which was bizarre, sentimental and eclectic. Spohr wrote his rst ve violin concertos before Beethoven completed his, and neither Spohr nor his contemporaries gave attention to the merits of Beethoven's Concerto. The Beethoven Concerto was not a display piece, and found slow acceptance by virtuosi, who had, during that era, their own concerti primarily in mind, with the desire to showcase their particular virtuosic strengths. Beethoven's towering musical concepts, mirroring the spirit of reform, democracy and revolution, and his idiomatic treatment of the violin and pianistic thinking, had to wait for a laterera to be appreciated. Alfredo Campoli was born in Rome in 1906, both his parents being professional musicians. In 1911 the family moved to London, where Campoli was taught by his father, and by the time of his Wigmore Hall début in 1923, he was already secure in 11 major concertos. Although he subsequently toured with Melba and Clara Butt, Campoli turned his attention to light music, and during the 1930s became a household name for his many recordings and broadcasts, especially with his Salon Orchestra. Usually billed only under his surname, he also maintained a concert career, and played Paganini's Concerto in D (arranged by Kreisler) at a Promenade Concert in 1937. After the Second World War he returned to the “serious” classics, and soon established an international reputation. He made his American début at Carnegie Hall in 1953 and visited Russia twice in 1956, on the second occasion with the LPO. Campoli's large repertoire, and included the major Classical and Romantic works as well as works by Moeran, Ireland, Bax and Walton; in 1955 he gave the rst performance of Bliss's Violin Concerto, which was written for him. His extraordinary beauty of tone and phrasing, often likened to bel canto singing, was combined with an impeccable technique and an eloquently expressive approach to interpretation. A larger-than-life gure, keen on tennis and bridge and usually sporting a large cigar, Campoli recorded for Decca for over 40 years. He died in 1991 at his home in Berkshire, England.
