Nagrany w 1972 roku album Yes „Close to the Edge” to migawka z życia awangardowego zespołu rockowego u szczytu swojej potęgi, który śmiało rozwijał się muzycznie zarówno indywidualnie, jak i jako zespół. Pierwsza połowa lat 70. była szczególnie płodnym okresem dla brytyjskiego rocka progresywnego, z takimi klasykami jak „Tarkus”, „Selling England by the Pound”, „Larks' Tongues in Aspic”, „The Dark Side of the Moon” i „Thick as a Brick”. Razem te i inne utwory reprezentują to, co brytyjski rock progresywny miał do zaoferowania. Niemniej jednak wielu krytyków uważa „Close to the Edge” za najlepszy album progresywnego rocka. Centralnym punktem albumu jest 18-minutowy utwór tytułowy, inspirowany tematyką i tekstem powieścią Hermanna Hessego „Siddhartha”. Druga strona zawiera dwa niekonwencjonalne utwory: inspirowany folkiem „And You and I” oraz stosunkowo prosty rockowy „Siberian Khatru”. Oryginalny perkusista Bill Bruford uznał produkcję albumu za wyjątkowo pracochłonną, więc po nagraniach opuścił zespół, aby dołączyć do King Crimson. „Close to the Edge” był największym komercyjnym sukcesem zespołu w momencie premiery. Osiągnął 4. miejsce na brytyjskiej liście przebojów i 3. miejsce na liście Billboard 200 w USA, co jest najwyższą pozycją, jaką Yes kiedykolwiek osiągnął na tej liście. W 2020 roku „Close to the Edge” znalazł się na 445. miejscu na liście 500 najlepszych albumów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”. Płyta została wydana na 180-gramowym winylu przez Quality Record Pressings, a okładkę wydała Stoughton Printing. (tłum. mech. AI)