249.00 PLN

LP-180G 33rpm:

Nr kat.: TAC210LP
Label  : Tacet

Strona A Część 1. Zdolność odczytu a) Dzwony rurowe w prawym kanale plus bęben wielki w lewym, na zakończenie - odwrotnie. Następnie bęben wielki z nałożonym dźwiękiem sinusoidalnym (stereo), potem dźwięk sinusoidalny (mono), bęben wielki plus dźwięk sinusoidalny z prawego kanału, bęben wielki z prawego, a dźwięk sinusoidalny z lewego. b) Siedem różnych dźwięków talerzy, jeden - talerza perkusyjnego, jeden krótki fragment z partii perkusji w: „Bolero” M. Ravela. c) Sześć takich samych uderzeń z hi-hat, sześć razy - inne. d) Trójkąt, dzwoneczki, gra dzwonków, kastaniety. e) Dwa krótkie fragmenty klawiszowe, z obu kanałów oraz z różnych stron. f) Dwa fragmenty z mikrofonu przy bębnie wielkim z „Bolero” i „La Valse” M.Ravela, po nich dwa pojedyncze uderzenia. Ani stały dźwięk dzwonów rurowych ani ton sinusoidalny nie powinny wpływać niekorzystnie na dźwięk wielkiego bębna. Kontrolę można najlepiej przeprowadzić wyłączając na przykład lewy kanał (ten z dźwiękiem wielkiego bębna). Na koniec dwa trójkąty, różne uderzenia w talerze perkusyjne, w międzyczasie wiele powtórzeń określonych uderzeń w otwierający się hi-hat. Uderzenia hi-hat oraz trójkątów nie mają efektu rozmycia czy dodatkowych efektów ubocznych drapania/stukania. Następnie różne instrumenty perkusyjne, akordy klawiszowe i dźwięki wielkiego bębna. Również głębokie basy powinny zostać odtworzone bez zniekształceń. Zdolność odtwarzania określają również dźwięki syczące. Stanowią one ważny i typowy problem w technice odtwarzania płyt winylowych i wymagają specjalnego traktowania. Dlatego na stronie B są one potraktowane oddzielnie. Wskazówka: Uszkodzenia rowka, powstałe w wyniku intensywnego słuchania przy źle wyregulowanej geometrii gramofonu, mogą uszkodzić igłę. Częste odtwarzanie z np. zbyt silnym naciskiek grota igły na rowek może prowadzić do „utrwalenia” tych zniekształceń uniemożliwiając w konsekwencji niezakłócone odtworzenie płyty przy nowej igle. Część 2. Czysty ton. Dźwięk sinusoidalny 3150 Hz Z wykorzystaniem tej częstotliwości dokonuje się pomiarów nierównomierności odtwarzania, na przykład przy pomocy analizatora nierównomierności ETM 424. Nie powinny być słyszalne jakiekolwiek zmiany tego tonu w czasie odtwarzania. Ewentualne odchyłki powstają nie tylko w wyniku nierównomierności obrotów talerza, ale również w wyniku przesunięcia otworu centrującego od geometrycznego środka płyty. Zalecamy więc korzystanie z płyty stroboskopowej, ktora pozwoli czuwać nad tymi parametrami. Część 3: Faza Czterokrotnie powtórzony biały szum w odcinkach 10-cio sekundowych: Monofonicznie, monofonicznie w przeciwnych fazach, monofonicznie, monofonicznie w przeciwnych fazach. Taki układ stosuje się dla różnych testów, w tym kontroli połączeń kablowych. Sygnał monofoniczny mysi być jednoznacznie lokalizowany w środku między głośnikami. Dźwięk sygnału o fazach przeciwnych powinien być „szerszy” i trudny do zlokalizowania. Część 4: Przesłuchy Proszę odtworzyć lub zmierzyć poziom sygnału w kanale z dźwiękiem, następnie należy ten kanał odłączyć (np. poprzez wyjęcie wtyczki) i odtworzyć ten sam fragment. Dźwięk, który będzie słychać jest przesłuchem z drugiego kanału. Przy dobrze wyregulowanym gramofonie - to zjawisko nie wystąpi lub będzie zauważalne w stopniu ledwie dostrzegalnym,. Część 5: Kąt odtwarzania rowka Możliwie małe kąty odchylenia igły czytającej, opisują błąd pionowego prowadzenia igły w rowku w stosunku do wycięcia rowka w płycie. Jeśli będzie on zbyt duży to powstaną tony będące sumą odtwarzanych częstotliwości. Tutaj - mamy nagrane częstotliwości 341 Hz oraz 659 Hz. Przy dużej odchyłce pionowego ustawienia igły powstanie cichy dźwięk o częstotliwości 1000 Hz (wysokość dźwięku jak w poprzedzającym i następującym przykładzie). Częstotliwości są w stosunku do siebie nieharmoniczne po to, by ton będący sumą nie był mylnie interpretowany jako ton wysoki (taka sytuacja może wystąpić przy częstotliwościach 400 + 600 Hz, które mają przy częstotliwości 1000 Hz wspólny ton 200 Hz). Sinus 1000 Hz mono (10 sek.), następnie sinus 1000 Hz w przeciwnej fazie (10 sek.) Do tego testu są potrzebne urządzenia pomiarowe. W idealnym przypadku, przy zamianie fazy, nie zmienia się poziom dźwięku ani lewego ani prawego kanału, lub oba kanały zmieniają poziom o tę samą wartość. Część 7: Rezonans ramienia. Dwa tony o częstotliwości 1000 Hz i 1125 Hz mają nałożony ton o niskiej częstotliwości zmieniający się w krokach 1 Hz od 5 Hz do 15 Hz. Ramię gramofonu z wkładką ma w tym zakreślcie największe skłonności do rezonansu (wibracji). Może wypaść z rowka. A nie powinno. Strona B Część 8: dźwięki syczące. Dźwięki syczące, które w studio brzmią czysto, mogą na winylu prowadzić do zniekształceń. Typowo idzie to w parze ze zmniejszeniem się rozdzielczości: dźwięki dobrze lokalizowane staną się szerokie. Dotyczy to w szczególności dźwięków głosek „s” i „f” w męskich i żeńskich głosach. Problem rośnie od środka płyty do jej krawędzi. Najsilniejsze częstotliwości głosek „s” i „f” leżą w zakresie 7 do 10 KHz. Przy średnicy płyty 28 cm i częstotliwości 10 kHz na krawędzi płyty ton zajmuje 0,09 mm; w środku płyty przy średnicy 13 cm zajmuje 0,04 mm. W zależności od poziomu, nie przekraczają one wielkością powierzchni styku igły z płytą. Zdolność odtwarzanie dźwięków syczących zależy wyraźnie od jakości igły. Te ograniczenia dotyczą w mniejszym stopniu rylca tworzącego rowek bo do wycięcia rowka musi on być bardziej ostry niż igła wkładki adaptera. Dla zademonstrowania różnic na krawędzi zewnętrznej i wewnętrznej nagrano dźwięki syczące z takim samym poziomem. Ubytek jakości dźwięku na płycie ma swoje podłoże w fizycznych właściwościach. Część 9: Zakres częstotliwości. Do pełnego przeprowadzenia tego testu będą potrzebne urządzenia pomiarowe, np. oscyloskop. Dźwięki sinusoidalne zgodne z krzywą RIAA DIN IEC 98 Do 1000 HZ: 1000, 20, 25, 31.5, 40, 50, 63, 80, 100, 125, 160, 200, 250, 315, 400, 500, 630, 800, 1000 Hz Od 1000 Hz: 100, 1250, 1600, 2000, 2500, 3150, 4000, 5000, 6300, 8000, 12000, 12500, 16000, 20000, 1000 Hz. Dźwięki sinusoidalne niezgodne z krzywą korekcji RIAA DIN IEC 98 Do 1000 HZ: 1000, 20, 25, 31.5, 40, 50, 63, 80, 100, 125, 160, 200, 250, 315, 400, 500, 630, 800, 1000 Hz Od 1000 Hz: 100, 1250, 1600, 2000, 2500, 3150, 4000, 5000, 6300, 8000, 12000, 12500, 16000, 20000, 1000 Hz. Dźwięk sinusoidalny od 20 Hz do 20 kHz. Aby częściowo zredukować duże różnice w głośności, zakres częstotliwości został podzielony na dwa podzakresy: do 1 kHz i powyżej 1 kHz. Na początku, w zgodności z krzywą korekcji RIAA. Zmierzony poziom dźwięku powinien być stały od początku. Na zakończenie, cały zakres częstotliwości od 20 do 20000 Hz bez użycia korekcji krzywą RIAA. Jeśli przy odtwarzaniu pominiemy wzmacniacz korekcyjny będziemy mieli znów dźwięki o tym samym poziomie. Dzięki temu możemy określić dokładność filtru jak i pasmo przenoszenia samej wkładki. Po tej części następują przebiegi pozwalające na wielokrotne powtórzenia odsłuchów. Część 10: Dynamika Sinus 1 kHz jako poziom odniesienia (wzorzec). Sinus 1 kHz od -90dB do -30 dB poniżej poziomu odniesienia w 6dB krokach zmiany poziomu. Szum różowy z poziomem odniesienia Szum różowy od -84 dB do -30 dB poniżej poziomu odniesienia w 6dB krokach zmiany poziomu. Od jakiego poziomu będą słyszane dźwięki na danym systemie i w specjalnym otoczeniu? Dwa kolejne testy. Pierwszy z tonem sinusoidalnym 1000 Hz, a drugi z szumem różowym. Na początek dźwięk na maksymalnym poziomie odniesienia (pierwszy zestaw testów) lub szumy na poziomie odniesienia (drugi zestaw testów). Należy ustawić głośność na możliwie maksymalną. Następnie można subiektywnie określić od jakiego poziomu słyszalny jest sygnał. Z reguły sygnał szumu różowego jest słyszalny od wyższego poziomu bo jest częściowo maskowany szumami aparatury i szumami otoczenia. Muzyka składa się z mieszaniny harmonicznych i nieharmonicznych dźwięków. Właściwa wartość poziomu leży między tymi zakresami. Część 8: dźwięki syczące (powtórzenie) Uwaga: Przy tłoczeniu płyty wykazano się dużą starannością. Niektóre fragmenty zostały nagrane bardzo cicho tak, że określone zakłócenia jak ciche stuknięcia czy szum prowadzenia igły mogły być tu wyraźne, podczas gdy w trakcie normalnego słuchania muzyki - są maskowane. W określonych, wąskich granicach są one nieuchronne dla takiego, specjalnego nagrania.