64.00 PLN

CD:

Nr kat.: LAU003
Label  : LAUDA (Spain)

Niewielkie, wręcz mikroskopijne iberyjskie wydawnictwo płytowe – Lauda – zaczęło wydawać swoje albumy w 2005 r. i ma w dorobku zaledwie 7 płyt, z których pięć mam przed sobą. Może to właśnie ze względu na rozmiary wydawnictwa ich płyty dotarły do nas dopiero teraz. Bardzo interesująco prezentuje się nagranie dzieł sakralnych a cappella (Lauda LAU 004), które skomponował José de Nebra (1702-1768). Kompozytor ten znany jest głównie dzięki zarzuelom, arie z których przypomniała niedawno Harmonia Mundi. Interpretacja zespołów La Grande Chapelle i Schola Antiqua jest bardzo dobra, oddaje w całej krasie piękno tych dzieł, które pozwalają zrozumieć, dlaczego Nebra za życia był ceniony głównie ze względu na swoją twórczość sakralną. Na płycie zarejestrowano odtworzone Nieszpory, w których części a cappella są porozdzielane sporą porcją muzyki organowej. To naprawdę piękna muzyka. Ciekawym jest pierwszy album wytwórni Lauda – Entre aventuras y encantamienteos – Música para don Quijote (LAU 001). Nagranie składa się z dwóch części: muzyki związanej z czasami Don Kichota napisanej przed rokiem 1600, oraz z dzieł, jakich słuchali Alonso Quijano i Cervantes, pochodzących z początków XVII w., w tym bardzo interesujące poematy autorstwa Cervantesa. Na płycie znajdują się również utwory instrumentalne. La Grand Chapelle, którą dyryguje Angel Recasens znakomicie odtworzyła atmosferę tej hiszpańskiej muzyki przełomu XVI i XVII w. Album El Gran Burlador – Música para el mito de Don Juan (LAU 006) przypomina inną postać mityczną, Don Juana. Powstała by upamiętnić 250 rocznicę urodzin Mozarta, oraz by oddać hołd Tirso de Molinie, którego arcydzieło El burlador de Sevilla y convidado de piedra dało światu legendę Don Juana i zainspirowało Lorenza Da Ponte i Mozarta, by stworzyć znakomitego Don Giovanniego. Grupa hiszpańskich znawców literatury i muzykologów połączyła najważniejsze fragmenty sztuki z muzyką tamtych czasów. Wybrano dzieła takich kompozytorów hiszpańskiego baroku, jak Cristóbal Galán, Juan Hidalgo, Bernardo Murillo, Manuel Correa, Manuel de Egüés, a także dzieła anonimowe. Antonio Rodrígueza de Hita (1722-1787) to bohater kolejnego albumu wydawnictwa Lauda (LAU 005). Zawiera on jego dzieła instrumentalne zawarte w pochodzącym z 1751 r. zbiorze Escala diatónicochromático- enharmónica. Jest to jeden z niewielu istniejących XVIII-wiecznych zbiorów hiszpańskiej muzyki instrumentalnej o przeznaczeniu sakralnym. Wybrane do nagrania utwory są wyjątkowej urody. Siedmiu znakomitych artystów tworzących La Grande Chapelle po raz pierwszy nagrało te dzieła na instrumentach z epoki. Wraz ze znakomitym realizatorem dźwięku stworzyli piękny album, po który powinien sięgnąć każdy meloman. Ostatnim albumem, jaki otrzymałem to El vuelo de Icaro – Música para el eros barroco (LAU 003). Temat Ikara był wielokrotnie poruszany przez hiszpańskich poetów epoki baroku. Często do tych dzieł pisali muzykę tacy kompozytorzy, jak Manuel Correa, Bernardo Murillo, Sebastián Durón, Mateo Romero i Manuel Machado. Utwory te znajdują się w dwóch zbiorach: pochodzącym z 1656 r. manuskrypcie Libro de Tonos Humanos znajdującym się w Bibliotece Narodowej w Madrycie oraz w pochodzącym z początków XVII w. Cancionero Poético-Musical Hispánico de Lisboa, jaki znajduje się w Biblioteca de Ajuda w Lizbonie. Utwory zostały ułożone w części odzwierciedlającej podróż Ikara: Skrzydła z wosku, Ikar, Słońce, Lot, Upadek. Wspólnym mianownikiem tych nagrań jest zespół La Grand Chapelle pod dyrekcją Angela Recasensa. Ich wykonanie jest najwyższej próby, zastosowanie instrumentów z epoki jest ogromnym atutem ich interpretacji. Pozwala to słuchaczowi, choć trochę poczuć się jak za dawnych czasów. Te realizacje przywodzą mi na myśl dokonania innej znanej firmy krzewiącej muzykę hiszpańską – Alia Vox. Odnoszę wrażenie, że realizacje Laudy są mniej komercyjne, natomiast bardziej autentyczne. Mam nadzieję, że kolejne ich produkcje będą równie interesujące i będą stały na równie wysokim poziomie. (cr) Muzyka21 Maj 2009 Many have been eagerly awaiting the recording of the instrumental songs from Antonio Rodríguez de Hita´s Escala diatónico-chromático-enharmónica (1751). With good reason, since this work is one of the rare extant examples of eighteenth-century Spanish instrumental music intended for religious use. Antonio Rodríguez de Hita (1722-1787) is one of the most important figures of Spanish music of the second half of the eighteenth century. As a youth, he was the maestro de capilla and organist at the Alcalá de Henares collegiate church, and in 1744, he was appointed maestro at the cathedral of Palencia, where he remained for more than twenty years. From 1765 until his death in 1787, Rodriguez de Hita occupied the same position at the Real Monasterio de la Encarnación in Madrid, then one of Spain´s most prestigious royal institutions. Together with the playwright Ramón de la Cruz, he led the revival of the zarzuela during the second half of the eighteenth century, with works such as Las segadoras de Vallecas (1768) and Las labradoras de Murcia (1769), which served as models of the comic costumbrista genre, clearly indebted to the opera buffa, in the following decades. Nevertheless, the large majority of Rodríguez de Hita´s works - about 250 in all - were religious. The collection of instrumental works known as the Libro para las chirimías dates to his years in Palencia, and constitutes a cycle of short pieces organized according to key and mode, to be performed by five instrumental soloists - two oboes, alto and two horns - as well as the bass. Rodríguez de Hita wrote this repertory as music for religious celebrations and to fit the needs of the cathedral of Palencia. As indicated by the title and specified in the appendix, these songs were written for the processions, masses and instrumental interludes of the religious festivities of the cathedral of Palencia, and chiefly for its Corpus Christi celebrations. The program chosen for this recording is of an exceptional beauty and variety: just listen, for example, to the Canción 7ª - Despacio cantable or to the superb fugue in Canción 4ª en IV tono. The clarity and texture of the lines, owing to the fact that the music was written for a group of soloists, shines through this recording, as does the impeccable sound engineering - a common feature at Lauda - of Markus Heiland. The seven musicians, all of whom are soloists with the best period instruments orchestras, display their technical prowess and exquisite taste with carefully chosen tempos and dynamic. This first world recording with original instruments is also beautifully presented and comes with liner notes written by the greatest expert in the field. This recording has made it possible for a fascinating collection of instrumental works to finally claim its place, long overdue, and also pays tribute to one of the most daring and innovative musical talents of eighteenth-century Spain. -------------- >>> Większa okładka A <<< >>> Większa okładka B <<< Rodríguez de Hita, Canciones instrumentales (Instrumental Canciones) Christopher Price Goldberg Magazine, no. 44, February 2007, p.102. 4 Stars Goldberg "[…] the composer's bright and colourful ideas, lively rhythms and delightful melodies […] Their performances, meticulous, elegant and sweetly adorned […] prove to be very witty […]" Sense vergonya (Without Shame) Xavier Cester Avui. Cultura i Espectacles, 04/02/2007 "Another who shows no remorse in defending our heritage, in this case Spanish, is Àngel Recasens and his exemplary La Grande Chapelle". Canciones instrumentals (Instrumental Songs) Stefano Russomano ABC. ABCD de las Artes, 13/01/2007 "[...] The members of La Grande Chapelle demonstrate here an exquisite sound and a good command of technique". "Laudas" à música antiga espanhola ("Laudas" to early Spanish music) Cristina Fernandes Público. Mil Folhas. Música clásica, 29/12/2006, p. 22-23. "One of Lauda Musica's most important recordings. […] music of a very high quality that can give great pleasure to the listener, offered here in an excellent performance". There is no period in the history of world literature in which more was written about love and of a higher quality than during the Golden Age, and Spanish baroque poetry is perhaps its most extreme expression. The most inspired Spanish poets wielded their pens, writing the most poignant verses about one of the most enduring themes of human existence. In doing so, they often turned to the lyrical mask of Icarus, Daedalus's foolhardy, young son, who disregarded his father's warnings and risked drawing too near to the sun, causing the wax of his wings to melt and converting his flight to freedom into death. Icarus was one of the quintessential myths of the Baroque eros and by merely alluding to love, poets managed to summarise man's whole destiny: the ascent and the fall. Thus, the succession of images and references to the myth should be interpreted as metaphors: the lady is the sun, his desire is the wings and the poetic "I" is the new Icarus, who in his flight of love dares to fly so high that he has the audacity to hope for the favour of the lady, who with cruel disdain pushes him headlong to desperation and the death of love. Just as poets were attracted to this subject, the most highly acclaimed and prestigious Spanish composers of the era -active in the courts of Philip III and Philip IV- put their musical inspiration at the service of the most beautiful poems. Apart from the inevitable anonymous works, the recording also includes music by Manuel Correa, Bernardo Murillo, Sebastián Durón, Mateo Romero (Maestro Capitán) and Manuel Machado, taken from the Libro de Tonos Humanos, a manuscript dating from 1656 held at the Biblioteca Nacional (Madrid), and the Cancionero Poético-Musical Hispánico de Lisboa, an early seventeenth-century manuscript held at the Biblioteca de Ajuda (Lisbon). In short, Icarus marks the poetic and musical journey that has been used to create an original argument that sings the praises of love in its many guises. The order of the works recorded was established according to the different sections of the mythical legend of Icarus ("Wings of Wax", "Icarus", "The Sun", "The Flight", "The Fall") and which, in turn, refer to a wide array of metaphors and meanings of love during the Spanish baroque. The release of this recording continues Lauda's line of work, bringing to light 16th- and 17th-century Spanish works, while continuing to build bridges between music performance based on historical criteria, philology and advanced musicological researche. >>> Większa okładka A <<< >>> Większa okładka B <<< "Laudas" à música antiga espanhola ("Laudas" to early Spanish music) Cristina Fernandes Público. Mil Folhas. Música clásica, 29/12/2006, p. 22-23. "The Flight of Icarus. Music for the Baroque Eros' is more a thematic disc with a programme conceived with imagination and intelligence. […] the musicians of La Grande Chapelle distance themselves from the stereotype of Latin exuberance that is sometimes associated with Spanish artists to offer us a more Apollonian performance". Le vol d'Icare (The Flight of Icarus) Frank Langlois Le Monde de la Musique, September 2006, p. 122-123. 4 Stars Le Monde de la Musique "[…] the repertoire, both archaistic and innovative. […] There is no banality in any of these pages, but rather a solemnity born out of drama and irony that reveals, beyond a superficial Spanishness, the profound nature of that which haunted individuals and society on the other side of the Pyrenees in the 17th century […] This disc is captivating […] La Grande Chapelle hits the nail on the head. Thanks to talented vocalists […] and excellent instrumentalists, Angel Recasens introduces an enveloping climate and a dramatic tension that keeps you on the edge of your seat". El vuelo de Icaro (The Flight of Icarus) Nicolas Blanmont La Libre Belgique, 12/07/2006 3 Stars La Libre Belgique "[…] A magnificent and exciting journey". Eros barroco (Baroque Eros) Pablo J. Vayón Revista Scherzo, nº 209, June 2006, p. 107. "[…] Lola Josa and Mariano Lambea, who also penned some magnificent sleeve notes […] Recasens […] uses them in a variety of ways and with general good sense. […] On the other hand, the contributions of the tenor Hervé Lamy, of impeccable lineage, are very elegant […]. The instrumental group is of the highest level and their accompaniment is full of life, flair, and expressive power". La Grande Chapelle: El vuelo de Icaro (The Flight of Icarus) Stephan Moens De Morgen. Muziek, 10/05/2006 "[…] This relatively little-known music is performed here with enthusiasm". En el nom de Mendelssohn (amb permís de Mozart) (The name of Mendelssohn [with the permission of Mozart]) Xavier Cester Avui, 16/04/2006 "Perhaps some people would like Savall to focus his attention more on repertoires that still need promoting, such as the Spanish Baroque". […] It's not a festival, but it is a good flight".